مقايسه ي پويايي قطعات پهنه ي گسلي پورنگ بر مبناي ابعادفركتالي آبراهه ها و شكستگي ها

معمولا براي بررسي و مقايسه ي پويايي يك پهنه ي گسلي ،علاوه برمحاسبه ي بعد فركتالي، ساير انديس هاي مورفوتكتونيكي گسل،محاسبه مي شوند.محاسبه ي چهار شاخص ريخت زمين ساختي در اين پهنه ي گسلي شامل نسبت عرض دره به ارتفاع دره در آبراهه ها (Vf)،سينوسيته ي پيشاني كوهستان (smf)، درصد رخ دار شدن جبهه كوهستان(F%) و شاخص سينوسيتي كانال رودخانه(S)مقادير بالايي را براي شاخص F% (88.4تا68.25) و مقادير پاييني را براي Vf(0.04تاا0.57) و S (0تا 1.4) و Smf(1.04تا 1.26)نشان مي دهد كه دلالت بر پويايي قطعات پهنه ي گسلي پورنگ به ويژه در دو قطعه جاجنگ و فورگ دارد.بنابراين در اين پژوهش به منظور تعيين پويايي پهنه ي گسلي پورنگ با استفاده از محاسبه ي ابعادفركتالي شكستگي ها و آبراهه هاي منطقه درهر شش قطعه ي پهنه ي گسلي پورنگ انجام گرفت . در تقسيم بندي پهنه گسلي پورنگ به شش قطعه گسلي اعداد و نتايج نشان مي دهند كه با توجه به كمتر بودن بعد فركتالي شكستگي و آبراهه ها در قطعه ي دوغ سربيشه و چشمه زنگي نسبت به ساير قطعات ، ميزان فعاليت تكتونيكي در اين قطعه ها بيشتر مي باشد. همچنين با مقايسه ابعاد فركتالي آنها به اين نتيجه مي رسيم كه ميزان فعاليت تكتونيكي در قطعات چشمه زنگي و دوغ سربيشه از ساير قطعات گسلي بيشتر مي باشد. و به عبارت ديگر بعدفركتالي در آن قطعات كمتر است. همچنين در مناطقي كه فعاليت تكتونيكي كمتر است، تمركز آبراهه ها و بعد فركتالي بيشتر است.