بررسي آسيب پذيري بافت شهري با تأكيد بر پديده فرونشست زمين (مطالعه موردي: شهر تهران)

Investigation Vulnerability of Urban Tissue by Emphasis on Land Subsidence Phenomena (Case Study: Tehran City)

شهرهاي اوليه به عنوان مراكز تشريفاتي ظهور كردند، با مكان هايي با مراسم مذهبي و آييني كه به تسخير نيروهاي طبيعت پرداخته است. اما در عصر حاضر كه روند شهرنشيني با سرعت سرسام آوري در حال گسترش است، تقريباً همه كشورهاي جهان در حال تجربه پديده «شهري شدن» هستند. بر اساس آمار سازمان ملل بيش از نيمي از جمعيت جهان (54 درصد) در سال 2014 در شهرها زندگي مي كردند، پيش بيني مي شود تا سال 2050، جمعيت شهري به بيش از 67 درصد افزايش يابد. از اين رو، عوامل احتمال خطر با افزايش شتابان جمعيت شهري و توسعه اقتصادي تركيب شده است. به طور كلي، پديده فرونشست زمين آسيب به محيط اجتماعي است كه جامعه انساني و سطوح توسعه اقتصادي را دربر مي گيرد. آسيب فيزيكي به وسيله فرونشست به طور مستقيم يا غير مستقيم سرانجام محيط اجتماعي را تحت تأثير قرار خواهد داد، اما شدت آن به وسيله توانايي بازيابي زندگي، دارايي و فعاليت هاي مختلف اقتصادي در نواحي تحت تأثير رويدادها تعيين شده است. هدف اصلي پژوهش، بررسي و مطالعه مخاطرات ناشي از پديده فرونشست زمين در شهرها به ويژه شهر تهران است. از اين رو، دخالت دادن فرآيندهاي ژئومورفيك و ژئومورفولوژيك براي استفاده از زمين، آگاهي و استانداردسازي براي شهرها، سياست گذاران و برنامه ريزان شهري و حفاظت و پيشگيري از بروز چنين وقايعي بسيار ضروري است.