به نژادي درختان و درختچه ها با كمك نشانگرهاي DNA

رويش و حجم تنه، مشخصه هاي چوب و مقاومت به آفات و بيماري ها صفات مهمي هستند كه همواره اصلاح آنها مورد توجه و علاقه اصلاح گران درختان جنگلي بوده است. به رغم اينكه با استفاده از روش هاي كلاسيك اصلاحي بازده ژنتيكي از گزينش براي اين صفات حاصل شده است، اما فناوري MAS (گزينش به كمك نشانگر) از پتانسيل مطلوبي براي ارتقاي بازده ژنتيكي و كوتاه كردن فواصل نسل ها برخوردار است. بنابراين، در اينجا به بررسي مفاهيم MAS (گزينش به كمك نشانگر) و سپس به بحث درباره انواع مختلف اين گزينش يعني گزينش غيرمستقيم مبتني بر نشانگر هاي مرتبط با لوكوس-هاي صفات كمي و گزينش مستقيم مبتني بر ژن هاي رمز كننده صفات هدف پرداخته شده است.