نقش فرآيندهاي جرياني و مديريت يكپارچه رودخانه اي )مطالعه موردي: حوضه زاينده رود(

تاثيرات متقابل ناشي از منابع مختلف و اجزاي زنده و غير زنده ي موجود در يك حوضه آبخيز، ضرورت پياده سازي مدل مديريت سيستمي يكپارچه را در حوضه هاي آبخيز با هدف بهره وري بهينه از منابع و هماهنگي جهت دستيابي به توسعه پايدار فراهم مي كند. محدوده مورد مطالعه در اين تحقيق حوضه زاينده رود است. ايجاد ناپايداري در جريان آب رودخانه زاينده رود و افت شديد در منابع آب زير زميني به ويژه در طي دهه اخير باعث ايجاد دغدغه هاي جدي براي مردم، تصميم گيران و مديران آب در سطح استاني و ملي شده است. لذا بررسي علت ها و عوامل ايجاد اين بحران به وجود آمده از يك طرف و چگونگي ايجاد جريان پايدار در رودخانه زاينده رود و جلوگيري از افت منابع آب زيرزميني از جمله موضوعاتي است كه در كليه سطوح تصميم گيري و تصميم سازي ملي و منطقه اي و حتي بين عموم آحاد مردم مطرح مي باشد. درنتيجه با بررسي هاي صورت گرفته چالش هاي پيش رو بررسي شده و به برخي از راهكارهاي مديريتي در غالب مديريت يكپارچه و حوضه اي به خصوص الزامات اساسي مربوط به هماهنگي مديريت اشاره شده است. لذا در اين تحقيق تلاش براين است با استفاده از نتايج مطالعات معتبر و شناخت ويژگي هاي محيطي به بررسي ويژگي محيط هاي رودخانه اي پرداخته و راهكارهايي جهت توسعه و مديريت حوضه ها ارائه گرديد.