مدل سازي معادلات ساختاري تأثير شاخص هاي هوش هيجاني بر چابكي سازماني

پارادايم چابكي سازماني مفهومي نوين است كه مطلوب ترين حالت سازماني را با توجه به تغيير و تحولات موجود در بردارد. از ديگر سو، هوش هيجاني به عنوان يكي از عوامل اصلي موفقيت در محيطهاي كاري، حرفه اي و روابط اجتماعي شناخته شده است. بر اين اساس، تحقيق حاضر با هدف مدل سازي معادلات ساختاري تأثير هوش هيجاني بر چابكي سازماني در شبكۀ بهداشت و درمان شهرستان كنگاور انجام شد. روش تحقيق مقطعي حاضر كه در سال 1394 انجام شد، توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعۀ آماري تحقيق را كليه مديران و كاركنان شبكۀ بهداشت و درمان شهرستان كنگاور(250 نفر) تشكيل داد. روش نمونه گيري تصادفي ساده بود. لذا با استفاده از جدول تعيين حجم نمونه كرجسي و مورگان، با توجه به حجم جامعه، تعداد 148 نفر به عنوان نمونه تحقيق انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده، دو پرسشنامۀ استاندارد هوش هيجاني گلمن و همكاران (2006) و پرسشنامۀ چابكي سازماني اسپايدزر (2007) بود كه پايايي آنها در اين تحقيق به ترتيب 89/0، 92/0، تعيين شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و استنباطي با استفاده از نرم افزارهاي SPSSIBM22 و Smart PLS استفاده شد. نتايج آزمون تي نشان داد وضعيت هوش هيجاني و چابكي سازماني در جامعۀ مورد مطالعه در سطح نسبتاً مطلوبي قرار دارد. نتايج آزمون همبستگي پيرسون نشان داد كه بين هوش هيجاني و تمام مؤلفه هاي آن با چابكي سازماني رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد هوش هيجاني 46/0 از تغييرات چابكي سازماني را تبيين مي كند. همچنين نتايج آزمون فرضيه ها با استفاده از مدلسازي معادلات ساختاري و آماره (t) و ضرايب مسير (ß) نشان داد كه شاخص هاي خودآگاهي و مديريت روابط تأثير مثبت و معناداري بر چابكي سازماني داشتند. اما ارتباط بين شاخص هاي خودمديريتي و آگاهي اجتماعي با چابكي سازماني معنادار نبود. بنابراين به مديران شبكۀ بهداشت و درمان پيشنهاد مي شود كه از طريق توجه به متغير هوش هيجاني، بستر لازم را براي ارتقاء سطح چابكي سازماني، فراهم نمايند.