تبيين نقش سيستم هاي كاري با عملكرد بالا بر عملكرد شغلي: نقش واسطه اي سرمايه اجتماعي و تعهد سازماني

پژوهش حاضر با هدف تببين نقش سيستم هاي كاري با عملكرد بالا بر عملكرد شغلي به واسطه نقش ميانجي سرمايه اجتماعي و تعهد سازماني صورت گرفته است. پژوهش از نوع كاربردي و به روش همبستگي است. جامعه آماري پژوهش، كليه كاركنان ادارات آب و برق شهرستان فسا مشتمل بر 85 نفر ( شامل 52 نفر از كاركنان اداره آب و 33 نفر از كاركنان اداره برق) مي باشند؛ كه با توجه به در دسترس بودن جامعه آماري سرشماري صورت گرفته است. داده‌هاي پژوهش از طريق پرسش نامه 6 سؤالي عملكرد شغلي وبستر (1993) و درو (1997)، پرسش‌نامه 6 سؤالي تعهد سازماني سيلوا و همكاران (2015)، پرسشنامه 16 سؤالي سيستم هاي كاري با عملكرد بالا مايكليس واگنر (2014) و پرسشنامه 24 سؤالي سرمايه اجتماعي ناهاپيت و گورشال (1998) گردآوري‌شده است كه پايايي (پايايي مركب و آلفاي كرونباخ) تمامي پرسشنامه ها بالاتر از 7/0 مي باشد؛ همچنين روايي همگرا (AVE) تمامي متغيرهاي پژوهش بالاتر از ۵/0 است و در حد مناسبي است. تجزيه و تحليل داده‌ها به روش مدل سازي معادلات ساختاري با نرم افزار Smart PLS2 انجام شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهدكه HPWS با آماره t 088/2 و 559/11 به ترتيب بر متغير عملكرد شغلي و سرمايه اجتماعي تأثيري معنادار داشته است. همچنين سرمايه اجتماعي به طور مستقيم تعهد سازماني و عملكرد شغلي را تحت تأثير قرار مي دهد. متغير ميانجي تعهد سازماني نيز با آماره t (855/6) تأثير معناداري بر عملكرد شغلي داشته است. از طرفي ديگر، متغير ميانجي تعهد سازماني با شدت ميانجي 60 درصد، رابطه سرمايه اجتماعي به عملكرد شغلي را ميانجي مي كند؛ و سرمايه اجتماعي با شدت ميانجي 38 و 51 درصد به ترتيب رابطه HPWS به عملكرد شغلي و تعهد سازماني را ميانجي گري مي كند.