بررسي استراتژي و كاركردهاي مديريت دانش بر بهبود عملكرد، نوآوري و توانمند سازي منابع انساني سازمان

امروزه دانش واطلاعات بعنوان عامل تعيين كننده درموفقيت سازمان ها ونيز افزايش قدرت رقابت پذيري شناخته شده است و مديريت دانش، يكي از آخرين مباحث سازماني درعلم مديريت مطرح مي شود. مديريت دانش يك فرايند ساختار يافته است كه از اهداف دانش، شناسايي دانش، فراگيري واكتساب دانش، توسعه دانش، توزيع و انتشار دانش، به كار بردن دانش واندازه گيري ارزيابي دانش سازماني تشكيل مي شود و در بستر زمان، با توجه به بلوغ مديريت دانش، چرخه هاي متنوعي از آن عرضه شده است. مديريت دانش بر سه موضوع اصلي انسان، ساختار وفناوري تاكيد دارد و سعي دارد با برقراري توازن وتعادل درحوزه هاي كاري سه گانه و با توليد و استفاده صحيح از منابع دانش به اهداف سازماني دست يابد. همچنين مديريت دانش، مطالعه استراتژي اكتساب، انتخاب، سازماندهي به اشتراك گذاشتن و بكار بردن اطلاعات كليدي كسب و كار به منظور از بين بردن شكاف دانشي، بين آنچه سازمان مي داند وآنچه بايد بداند، تعبير مي شود. نوآوري را بايد فرآيندي شامل طرح ايده نو،كسب دانش لازم از طرق مختلف، تبديل ايده ودانش يا تكنولوژي به محصول ياخدمت جديد وارايه آن به بازار و پذيرش آن از سوي مشتري دانست و با درنظر گرفتن فشار رقابتي حاكم بر بازار، اندازه گيري عملكرد نوآوري از اهميت خاصي برخوردار است. نوآوري يك عامل اساسي ايجاد رقابت در سطح جهاني مي باشد و منجر به رشد سازماني وموفقيت آينده را در بر دارد وهمانند موتوري است كه به شركت ها اجازه مي دهد در اقتصاد جهاني از كارايي مستمري برخوردار باشد. سازمان¬هاي پيشرو به اهميت ونقش دانش بعنوان يك نياز راهبردي تكيه دارند ومديريت دانش مزاياي بسياري براي سازمان ها ازجمله بهبود كيفيت كار، دراختيار داشتن اطلاعات به روز شده، افزايش كارايي، بهبود اثربخشي، بهبود تصميم گيري، افزايش توان پاسخگويي به نيازهاي مشتريان، افزايش توان پاسخ به نيازهاي اساسي و توسعه كشور و امكان تغيير و تطبيق پذيري سريع اشاره نمود. در اين مطالعه به استراتژي ها و كاركرد هاي مديريت دانش ونيز اثر بخشي آن بر بهبود عملكرد، نوآوري وتوانمند سازي منابع انساني مورد بررسي قرار گرفت.