مقايسه بين انگيزش شغلي و تعهد حرفهاي در مربيان كشتي استانهاي خراسان و تهران

هدف از مطالعه حاضر، بررسي مقايسه بين انگيزش شغلي و تعهد حرفه اي در مربيان كشتي استان هاي خراسان و تهران بود. جامعه آماري اين مطالعه را مربيان كشتي باشگاه هاي استان هاي خراسان و تهران در سال 1396 كه داراي رتبه دوم مربيگري و باالي ده سال سابقه كاري داشتند، تشكيل دادند. حجم نمونههاي آماري اين تحقيق براي استان هاي خراسان و استان تهران به ترتيب برابر با 70 و 169 نفر بود كه صورت تصادفي انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطالعات را سه پرسشنامه جميت شناختي، پرسشنامه انگيزش شغلي لوداهل كيچنر و پرسشنامه تعهدات حرفه اي كاليكمن و هنينگ تشكيل دادند. جهت تحليل داده ها، از آمار توصيفي و شاخص گرايش مركزي )ميانگين(، شاخص پراكندگي )انحراف استاندارد(، درصد، تعداد، جداول و نمودارها براي توصيف نتايج استفاده شد. براي آمار استنباطي از آزمون كولموگروف-اسميرنوف جهت بررسي نرمال بودن داده ها و آزمون يو من ويتني و فريدمن استفاده شد. كليه كارهاي آماري با استفاده از نرم افزارSPSS 24 انجام گرفت. با توجه به نتايج پژوهش مشخص شد كه متغيرهاي تعهد حرفه اي، خودباوري، رضايت شغلي، مسوليت پذيري، خودكنترلي بين دوگروه مربيان كشتي استان هاي خراسان و استان تهران متفاوت است. ولي متغير عالقه فرد به شغل و اهميت شغل در مربيان كشتي استان هاي خراسان و استان تهران تفاوت وجود نداشت. به طور كلي مي توان استنباط كرد نگرش مربيان كشتي در استان هاي خراسان و استان تهران نسبت به عالقه فرد به شغل و اهميت شغل يكسان است، به عبارت ديگر مي توان بيان كرد كه مربيان كشتي استان هاي خراسان و استان تهران نسبت به شغل مربيگري عالقه خاصي دارند و از درجه اهميت بااليي برخوردار است به طوري كه شرايط منطقه اي نتواسته بر نگرش ها نسبت به اين دو مولفه تاثير گذار باشد. اما شرايط منطقه اي استان هاي خراسان و استان تهران بر نگرش مربيان كشتي نسبت ساير مولفه ها تاثير گذار بوده است.