پيش بيني سازگاري زناشويي در دانشجويان زن متأهل بر اساس سبك هاي حلّ مسئله

هدف اين پژوهش، پيش بيني سازگاري زناشويي در دانشجويان زن متأهل بر اساس سبك هاي حلّ مسئله بود. نمونه حاضر 300 نفر از دانشجويان زن متأهل دانشگاه آزاد واحد خميني شهر بودند، كه با استفاده از روش هاي نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه هاي سازگاري زناشويي و سبك هاي حل مسأله جمع آوري و با استفاده از روش تحليل رگرسيون تحليل رگرسيون چند متغيري مورد تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد مولفه هاي سبك هاي حلّ مسئله مي توانند سازگاري زناشويي را در دانشجويان پيش بيني كنند؛ در عين حال، بهترين پيش بين هاي سازگاري زناشويي، به ترتيب درماندگي و خلّاقيّت بودند. بنابراين، عواملي نظير فراهم نمودن شرايط مناسب در دوره كودكي و بهبود روابط والد - كودك، براي افزايش كارآمدي افراد در مقابله موثر با شرايط و مسائل تنش زاي زندگي، به عنوان تبيين هاي اين نتايج مورد بحث و بررسي قرار گرفتند. در پايان، محدوديت ها و پبشنهادات پژوهش نيز ارائه شده اند.