ارزيابي روش هاي مختلف درونيابي جهت بررسي تغييرات بارش سالانه در استان گلستان در محيط GIS

درونيابي يكي از مهمترين روش هايي است كه اقليم شناسان در مطالعات پهنه بندي از آن بهره مند مي شوند. در بسياري از تحقيقات و پروژه هايي كه به نوعي از داده هاي هواشناسي در آن ها استفاده شده است، به دليل نبود ايستگاه هاي هواشناسي در تمام محدوده مورد نظر، نياز به درونيابي و بازسازي داده ها مي باشد. بدين منظور روش هاي متعددي براي تخمين داده ها وجود دارد كه بسته به شرايط هر ايستگاه ممكن است روشي خاص بهترين نتيجه را در پي داشته باشد. روشهاي درونيابي از جمله روشهاي تعيين توزيع مكاني بارش است كه با توجه به در نظر گرفتن همبستگي، موقعيت و آرايش مكاني داده هاي نقطه اي، كاربرد گسترده اي يافته اند. در اين تحقيق از 4 روش درونيابي، عكس وزني فاصله (IDW)، پلي نوميال محلي (LP)، كريجينگ (Kriging) و كريجينگ بيسين تجربي (EBK) براي ارزيابي بر روي داده هاي بارش سالانه 47 ايستگاه باران سنجي و 33 ايستگاه تبخير سنجي واقع در استان گلستان، طي دوره 35 ساله (1395-1360) با استفاده از شاخص حداقل مربعات خطا (RMSE) استفاده شد. نتايج نشان داد از ميان روش هاي نامبرده، روش كريجينگ بيسين تجربي، بهترين الگو براي درونيابي بارش سالانه در سطح استان گلستان است.