آسايش حرارتي و معماري همساز با اقليم شهرستان الشتر

ارزيابي شرايط زيست- اقليمي امروزه به عنوان ابزاري كارآمد در دست برنامه ريزان منطقه اي به حساب مي آيد تا با شناسايي نقاط بحراني ضمن هدايت فعاليت هاي توسعه اي به مناطق كم خطر، ارزش افزوده سرمايه گذاري ها را در مناسب ترين ممكن در حوضه شهري، عمراني، سكونتگاهي، معماري و به خصوص جهانگردي و گردشگري تضمين سازد. از طرفي طراحي همساز با اقليم عبارت از نگهداري وضعيت ميكروكلمايي مسكن در محدوده آسايش است.پس جهت معماري پايدارلازم است، اقليم به درستي شناخته شود و سازگاري مناسب با آن ايجاد گردد. از طرفي با افزايش بي رويه سوختهاي فسيلي در ساختمان ها به منظور ايجاد سرمايش، گرمايش و تهويه، رويكرد معماري پايدار با هدف استفاده هرچه كمتر از انرژي هاي تجديدناپذير پديدار شد. از مهمترين نكات تأثيرگذار بر اين رويكرد، آشنايي با خصوصيات اقليمي و شرايط آب و هوايي شهر و نحوه برخورد با اين عوامل است. بنابراين در اين پژوهش سعي شده شرايط زيست اقليمي شهر الشتر، بر اساس شاخص ميسنارد، بيكر، ترموهيگرومتريك و سوزباد با استفاده از آمارهاي ايستگاه سينوپتيك ايستگاه واقع در اين منطقه طي سال هاي 1997 تا 2010 مورد ارزيابي قرار گيرد. نتايج حاصل نشان داد كه در طول سال بيشتر ماه ها در شرايط خنك، بسيار خنك و سرد مي باشد. در اين بين ماه هاي آگوست، جولاي و سپتامبر به ترتيب داراي آسايش زيست اقليمي مي باشند.