تحليل پديدار شناسانه نور در آينه كاري، از ديدگاه سهروردي نمونه موردي مسجد شاهچراغ

تاكنون تعاريف گوناگوني به منظور تبيين معماري و تزيينات اسلامي ارايه شده كه در آنها اغلب جنبه هاي مادي و ظاهري موضوع مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف مطالعه ويژگي هاي نور و كيفيت بصري آينه كاري در مسجد شاهچراغ، از منظر حكماي اشراق، بويژه سهروردي، انجام گرفته است. در اين مقاله به اهميت استفاده از آينه كاري و نور به عنوان بستري مناسب براي ادراك مخاطب در فضاي مسجد شاهچراغ پرداخته شده است. مكتب و انديشه اسلامي حامل پيام بندگي در محضر خالق هستي است و هنرمند مسلمان سعي نموده است، توسط هنر و معماري اسلامي انديشه خويش را در ترويج اين پيام به كار گيرد. در اين پژوهش سعي شده است تا با بررسي موردي مسجد شاهچراغ از ديدگاه اشراقيون نشان دهد كه هنرمند با درك بالاي خود و با كمك گرفتن از مؤلفه هاي بصري همچون نور و آينه كاري، مخاطب را براي رسيدن به دركي عميق تر ياري مي رساند و سبب معنويت فضا و عروج روح مي شود. روش تحقيق حاضر توصيفي- مورد پژوهي است و با مطالعه كتابخانه اي و ميداني اطلاعات گردآوري شده، بررسي و تحليل گرديده است. در انتها مي توان دريافت كه بهره مندي از ويژگي-هاي معنايي، مخصوصاً نور و آينه كاري، براي طراحي معماري مسجد در پيام رساني توحيدي موثر است و بستر مناسبي را براي ادراك مخاطب و تبليغ انديشه معنوي مهيا مي سازد.