نقش نمادهاي بومي در تبيين كالاهاي صنعتي

نحوه استفاده از قابليت هاي هنرهاي سنتي در توليد و صنعت همواره يكي از مهم ترين چالش هاي پيش روي طراحان و صاحبان صنايع بوده است. چه، استقبال از صنايع دستي و الگوهاي شناخته شده تزييني در نزد جوامع نشان مي دهد كه سودآوري و تعامل موثر كالا و خدمات با مشتري در گرو برقراري ارتباطي است كه از محتواي مفهوم دار فرم ايجاد مي شود. پژوهش پيش رو در نظر دارد تا با بررسي نقش موثر نمادهاي بومي در ايجاد ارتباط و معنا در نزد مخاطب، از قابليت هاي انعطاف پذيري آن در جهت بهره گيري در فرآيند طراحي محصولات سري سازي شده استفاده نمايد. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي- تحليلي بوده و از نمونه موردي جهت نتيجه گيري و تسري آن به نمونه هاي مشابه در ايران استفاده شده است. نتايج حاصل از پژوهش نشان دهنده آن است كه چنانچه قابليت بالقوه نمادهاي بومي شناخته و به كار گرفته شوند، در روند طراحي فرم مي توانند مجراي مناسبي براي نوعي ارتباط دوسويه در محصولات توليد انبوه شده ايجاد نمايند و از سوي مشتري مورد قبول قرار گرفته و براي صاحبان صنعت سودآوري لازم را كسب نمايند.