بررسي و تحليل درجه توسعه يافتگي دهستانهاي استان كهگيلويه و بويراحمد با استفاده از تكنيك رتبه بندي بر اساس تشابه به حل ايده آل(topsis)

در فرايند برنامه ريزي و توسعه ي نواحي روستايي، بررسي همه جانبه روستاها از نظر ميزان توسعه يافتگي و طبقه بندي آنها بر اساس نتايج بدست آمده از اهميت بسيار بالايي برخوردار است. مقاله ي حاضر با هدف سنجش ميزان توسعه يافتگي دهستانهاي استان كهگيلويه و بويراحمد تدوين شده است. روش تحقيق توصيفي-تحليلي است، سطح توسعه به كمك 53 شاخص در 7 بعد اقتصادي، اجتماعي، آموزشي- فرهنگي، بهداشتي، خدماتي، ارتباطي و زيربنايي در سطح دهستان، با بهره گيري از مدل تاپسيس مورد تحليل قرار گرفته است. و به منظور تعيين وزن شاخص ها از روش جمع رتبه اي استفاده گرديده است. همچنين جهت تحليل داده ها از نرم افزار excel،spss و جهت ترسيم نقشه ها از نرم افزار ArcGISاستفاده شده است. نتايج بدست آمده نشان مي دهد از مجموع 41 دهستان استان، 51.2 درصد دهستانها در گروه دهستان هاي محروم، 43.9 درصد در گروه نيمه برخوردار و تنها 4.9 درصد، شامل دو دهستان سررود شمالي و سررود جنوبي كه به لحاظ اداري- سياسي در منطقه مركزي استان واقع شده اند، درگروه دهستان هاي برخوردار طبقه بندي شده اند. لذا قرار گرفتن نيمي از دهستانها در طبقه ي محروم، لزوم توجه بيشتر مسئولين امر را به اين استان محروم نشان مي دهد.