تبيين فرصت‌هاي و چالش‌هاي اكو توريسم و توسعه پايدار در ايران

اكوتوريسم گرايشي نوين در صنعت جهانگردي است. از كانون ها و جاذبه هاي توريستي اين نوع جهانگردي چشم اندازها و مناظر زيباي طبيعت است. لذا اهميت دادن به نقش اكوتوريسم در حفاظت از محيط زيست به منظور دستيابي به توسعه پايدار امري ضروري است. اگرچه اهميت نسبي اكوتوريسم در مقايسه با توريسم توده اي يا سنتي مرسوم هنوز پايين است اما در بعضي از كشورها به سرعت در حال توسعه است. توسعه پايدار فرآيندي است كه طي آن مردم يك كشور نيازهاي خود را بر مي آورند و زندگي خود را ارتقا مي‌بخشند، بدون اينكه از منابعي كه به نسل هاي آينده تعلق دارد مصرف كنند. بنابراين اين توسعه را زماني پايدار مي خوانيم كه مخرب نباشد و امكان حفظ منابع، اعم از آب، خاك، منابع ژنتيكي، گياهي و جانوري را براي آيندگان فراهم آورد. اكوتوريست ها كه با انگيزه هاي خاص خود به نواحي طبيعي و بكر كره زمين مسافرت مي كنند تجارب سودمندي بدست مي آورند. آنان با كسب معرفت در باره ابعاد فرهنگي- زيست محيطي طبيعت هر منطقه و كشوري به دوستداران و حافظان طبيعت مي پيوندند. قدر مسلم فعاليت هاي توريستي بر روي محيط زيست تاثيرگذار است. براي جلوگيري و يا كاهش اثرات منفي آن در محيط زيست لازم است برنامه ريزان و دست اندركاران به هنگام تهيه و طرح هاي جامع و تفضيلي از يك طرف نياز هاي اساسي توريست ها را پيش بيني كنند و از سوي ديگر نسبت به اثرات مثبت و منفي آن بينديشند. امروزه پس از گذشت ساليان دراز حيات انسان، مناظر و چشم اندازهاي طبيعي همچنان در معرض خطرات ناشي از فعاليت هاي انساني است. سازمان جهاني جهانگردي هم توسعه پايدار را فعاليتي مي‌داند كه نه تنها منافع طبيعي و فرهنگي را حفظ مي كند بلكه ظرفيت را نيز براي ايجاد درآمد و اشتغال بطور مستمر افزايش مي دهد.