توريسم مذهبي و نقش آن در توسعه پايدار گردشگري نمونه موردي: شهرستان بويراحمد

امروزه توسعه و پيشرفت صنعت گردشگري به عنوان رويكرد جديد براي توسعه و بهره وري اقتصادي، در برنامه ها و طرح هاي توسعه مناطق جايگاه ويژه اي يافته است. اين صنعت به عنوان يكي از پردرآمدترين فعاليت هاي جهاني داراي اثرات چشم گير اقتصادي، اجتماعي، و فرهنگي مي باشد. گردشگري مذهبي يكي از قديمي ترين و پر رونق ترين گردشگرهاي گذشته و حال حاضر در سراسر جهان است كه قدمت آن به شكل گيري فرهنگ ديني مي رسد و به دليل ابعاد، ساختار و كاركردش، توانسته خود را در متن گردشگري جهان جاي دهد. از نظر سازمان جهاني جهانگردي، مذهب به عنوان يكي از اصلي ترين انگيزه هاي سفر شناخته شده است. در نتيجه توريسم مذهبي فعاليتي است كه افراد گردشگر طي آن از اماكن مقدس مذهبي نظير زيارتگاه ها، مقابر، امام زاده ها و. .. بازديد مي كنند. شهرستان بويراحمد تعداد زيادي بقعه امام زادگان و نوادگان آنها و اماكن مذهبي و مقدس را در خود جاي داده است كه هر ساله پذيراي خيل عظيم مشتاقان و دوستداران اهل بيت مي باشند كه مي توان با برنامه ريزي و ايجاد زيرساخت ها در جوار اين اماكن، باعث افزايش سهم گردشگران مذهبي به شهرستان شود. در اين پژوهش روش جمع آوري اطلاعات بر مبناي كتابخانه اي- اسنادي و نيز ميداني است. همچنين بر پايه نظريه سيستمي و كاركرد شناسي تلاش شده است كه چگونه مي توان ضمن برخورداري از منافع حاصل از گردشگري مذهبي- فرهنگي از ميزان اثرات سوء آن كاست و در راستاي پايداري شهر و منطقه بهره مند شد.