چكيده فارسي :
ابتدا بايد گفت در بيشتر لغت نامه ها واژه مسافرت را عمل جابه جايي تعريف كرده اند. اما اين واژه در صنعت جهانگردي تعريف خاص و دقيق تري دارد عمل جابه جايي به خارج از جامعه براي تجارت و يا تفريح نه براي انجام كارهاي رومره . به عبارتي فعاليت هايي كه فرد در مسافرت و در مكاني غير از محيط عادي خود انجام مي دهد و نشان از نياز هر انسان به معنويات در زندگي است و امري انكار ناپذير ميباشد بطوريكه مذهب يكي از مهمترين اركان در روحيات معنوي انسان است. در فرهنگ اسلامي, سياحت به عنوان سير آفاقي در برابر سير انفسي مورد توجه قرار گرفته است. اسلام به انسان و نيازهاي انسان نگاه ويژه اي دارد. آنچه را كه به واقع زندگي و حيات را لذبخش و آسان مي كند و در جسم و روح و روان انسان موثر است و به رسميت مي شناسد. حال اگر در اين بين نگاهي به آيه 156 سوره بقره بيندازيم در مي يابيم كه در فرهنگ اسلامي هدف اصلي رشد و ارتقاي معنوي است و از اين رو يكي از راه هاي تقويت معنويت و ايجاد ارتباط با معبود, زيارت است. بنابراين ميتواند گفت كه هر فردي براي سفر انگيزه اي دارد و به انديشه اي طي طريق مي كند, اما انگيزه همه سفرها تفريح و مشاهده و شناخت ناشناخته ها نيست. خيلي از مردم تنها به انگيزه سير آفاق و انفس و كسب مدارج معنوي سفر مي كنند و اينگونه است كه گردشگري مذهبي شكل ميگيرد.
