بررسي نمادهاي آيين ميترائيسم وتاثيرآن ها درمعماري تخت جمشيد

اين مقاله آيين ميتراييسم وتاريخچه مهرپرستي ونمادهاي آن رابررسي كرده است.مهرپرستي يا ميتراييسم آيين پرستش مهر ياميثره (سانسكريت ميترا)يكي ازخدايان هند وايراني.اين آيين در آسياي صغير شكل خاص وسري به خود گرفت وازآنجا به رم واروپا رفت.ومخصوصادرميان سربازان رومي رواج وانتشاريافت ومدتي از رقيبان سرسخت مسيحيت شده ولي سرانجام باپيروزي قطعي مسيحيت در اواخر قرن 4 م.ازميان رفت.ميترا در ودا به معني دوست وپيمان است ومهر درفارسي به معني دوستي ومحبت وبه معني خورشيد وبه معني ماه هفتم از ماه هاي سال است.روش انجام اين تحقيق ازروش توصيفي تاريخي ودرمواردي مقايسه اي صورت گرفته است.روش گردآوري اطلاعات نيزازطريق روش كتابخانه اي وبا تكيه بر متون و مراجع ومنابع(اسناد) صورت گرفته است.به نظر ميرسد اين آيين ازايران به هند وسپس به اروپا رفته است.باتوجه به بررسي هاي انجام شده مي توان ميتراييسم را كهن ترين ديني كه در ايران بوده است نام برد و تاكنون هيچ پژوهشي به تنهايي درمورد نمادها ونقوش ميتراييسم وتاثيرآن در حجاريهاي تخت جمشيد صورت نگرفته است.هدف اين تحقيق اين است كه بابررسي آيين ميترا,به تحليل نقوش ونماد برگرفته ازآيين ميتراييسم در معماري هخامنشي پرداخته شود.