پژوهشي تطبيقي در ساختار كالبدي بناهاي آرامگاهي مازندران (ساري، آمل، قائم شهر)

آرامگاه هاي برجي از جمله بناهاي تاريخي-مذهبي، مربوط به قرن هشتم و نهم هجري در زمان حكومت سادات مرعشي بر مازندران مي باشند كه در جاي جاي اين ديار پراكنده گشته اند. اين بناها از لحاظ ساختار و تزئينات و معماري كم و بيش از معماري بومي منطقه و هم چنين معماري مذهبي ايران بعد از اسلام تأثير پذيرفته اند و علي رغم تغييرات و الحاقاتي كه در طول تاريخ در آن ها به وجود آمده است، توانسته اند اصالت تاريخي خود را حفظ كنند. راز ماندگاري اين بقعه ها را بايد در سنت ديرينه ي وقف جستجو كرد. به دليل قداست و احترام خاصي كه مردم در طول تاريخ به امام زاده ها داشته اند، همواره الحاقاتي در اين بناها، براي رفاه مردم در نظر گرفته مي شده است. پژوهش حاضر كه از منظر ماهيتي توصيفي_تاريخي با رويكرد تحليلي_تطبيقي است به مقايسه تطبيقي تحولات كالبدي( الحاقات) تعدادي از آرامگاه هاي برجي مازندران مي پردازد. داده هاي اين پژوهش از طريق مطالعات اسنادي، بررسي هاي ميداني و مشاهده ي مستقيم گردآوري شده است. نتايجي كه از بررسي تفاوت ها و شباهت ها و تحولات كالبدي آرامگاه ها حاصل شده است، نقش عمده ي سازمان ميراث فرهنگي و سازمان اوقاف را در اين مداخلات نشان مي دهد. از آنجايي كه آرامگاه هاي برجي نمود فرهنگ و مذهب مازندران مي باشند با انطباق تحولات صورت گرفته در آرامگاه ها و توافق هاي بين المللي راجع به امكان احداث ساختارهاي جديد در بستر بناهاي تاريخي مي توان به نتايج مطلوبي دست پيدا كرد.