تاثير جهت گيري شهرها در مديريت استفاده از انرژي خورشيدي با رويكرد رعايت ضوابط شهرسازي و معماري (مطالعه موردي شهر اردبيل)

محدود بودن ذخاير فسيلي و الودگي ناشي از مصرف اين سوخت ها موجب گشته تا مبحث مديريت انرژي هاي پاك به عنوان يك مسئله در تمامي كشورها مطرح شود. در ميان اين گروه انرژي ها استفاده از انرژي خورشيدي با هزينه كمتر بعنوان يك راه حل شناخته شده است. در اين مقاله كه به صورت تحليلي-توصيفي به تشريح موضوع مي پردازد ؛ بهبررسي تغيير ميزان جذب انرژي خورشيدي در جهت هاي مختلف جغرافيايي با انتخاب زاويه جهت گيري در عرض هاي مختلف جغرافيايي پرداخته مي شود. در ادامه مقاله كه از روش تحليلي –تطبيقي استفاده ميشود ، با توجه به اينكه عوامل بسياري در شكل گيري ساختمان دخيل ميباشد؛ بهحوزه هايي كه ضوابط مربوط به آنها مي تواند تأثير گذار باشد ، پرداخته ميشود . اولين حوزه ، حوزه شهري و همچنين حوزه مباني نظري است كه از چگونگي برنامه ريزي و انتخاب محل احداث شهر و يا توسعه هاي شهري آغاز مي شود . بعد از مباحث شهري كه در مقياس كلان مطرح است مقوله معماري كه هم در رابطه با موضوعات فرهنگي و هم در مقولات فني و تكنيكي از اهميت شايان توجهي برخوردار است نقش غير قابل انكاري ايفا مي نمايد . مقاله حاضر ميزانتوجهبه مديريت انرژي با حداكثر استفاده مناسب از انرژي خورشيدي و بررسي ضوابط در دوحوزه كلان و خرد را در شهر اردبيل مي پردازد .