اصول طراحي براي كودكان اوتيسم با رويكرد اصلاح الگوي رفتاري

معماري به عنوان يك حرفه ،مسئول ايجاد محيطي است كه بر طرف كننده ي نياز هاي همه نوع از كابران باشد. به رسميت شناخته شدن كودكان به عنوان شهروندان برابر و دسترسي به تمامي خدمات صرفه نظر از نژاد ، مذهب ، گروه قومي ، درآمد و جنسيت مي باشد. همچنين طراحي براي كودكان خود نيازمند راهبردي است كه تمامي عرصه هاي زندگي را دربرگيرد: آموزش ، حمل و نقل ، خدمات عمومي ، بهداشت محيط ، امكانات ورزشي و … كودكان با نياز هاي خاص نبايد از چنين تطبيقي استثنا باشند. اوتيسم جزو اختلال هاي نافذ رشد است كه با اختلال شديد در چند زمينه رشدي از جمله مهارت هاي تعامل اجتماعي،ارتباطي و رفتاري رو به رو است،همين موضوع باعث مي شود تا تمايلات و فعاليت هاي كودكان مبتلا به طيف اوتيسم متفاوت از ديگر كودكان باشد.با توجه به جديد ترين آمار بدست آمده از هر 50نفر يك نفر 1 نفر مبتلا به اوتيسم مي باشد. ولي با بروز قريب به اتفاق آن، متاسفانه جامعه معماري محروم از هر گونه استاندارد و ضوابط ساختاري و فيزيكي براي مراكز مخصوص بيمار اوتيسم است و متاسفانه پژوهش هاي زيادي در زمينه اوتيسم انجام نشده است.فضا هاي آموزشي، درماني وتخصصي فقط در معدودي از كشور ها نظير آمريكا و آلمان به كار گرفته مي شود، ولي در ايران به دليل عدم آشنايي با اوتيسم فقط يكي دو مكان آموزشي غير استاندارد با تغيير كاربري ساختمان و تبديل آن به اين مراكز در تهران داير است كه طبق تحقيقات انجام شده به صورت ميداني در يكي از مركز هاي ذكر شده 800 كودك مبتلا عضو مي باشند كه از خدمات كافي بهره نمي برند.فضاي آموزشي و توان بخشي،براي كودكان اوتيسم بايد داراي پتانسيل هاي لازمبر پايهشناخت ويژگي هاي روحي،رواني،و رشد كودكان بوده و از فضا هاي متنوعيبرخوردار باشد در اين راستا به پاسخگويي به نياز هاي كودك، در فضا هاي طراحي شده بايد علاوه بر توجه بهويژگي هاي رواني،تناسبات فيزيكي كودك را نيز در نظر داشته. هنوز نمي دانيم بيماري اوتيسم به چه علتي به وجود آمده است و بالطبع درمان قطعي آن هنوز مشخص نيست.اما آنچه مي دانيم اين است كه تلفيقياز دارو، اصلاح الگوي رفتاري ، و انجام تمرينات خاصمي تواندكودك را براي زندگي عادي آماده كند كه خود مستلزم وجود مجموعه اي تخصصي مناسب با شرايط رفتاري،جسماني و حساسيت هاي خاص كودكان اوتيسم مي باشد.