بررسي تطبيقي شاخص هاي شهر سالم (نمونه موردي: شهر رشت و شهر تهران)

امروزه با افزايش جمعيت و ميل روزافزون به شهرنشيني، سلامت اين مكان به يكي از مهمترين مسائل مورد بحث تبديل شده است. سلامت مكان هاي شهري به دليل انباشتگي جمعيت و تاثيراتي كه اين مسئله بر سلامت روحي و جسمي افراد از طريق ايجاد حس آرامش و آسايش فردي و اجتماعي دارد كه به نوبه خود باعث شكوفايي يا عدم شكوفايي توانايي هاي افراد مي شود و تاثير نهايي آن كه در پيشرفت و عدم پيشرفت جامعه قابل مشاهده است، مهم تلقي مي گردد. هدف اين پژوهش بررسي تطبيقي وضعيت سلامت شهري با توجه به عوامل مهم در شهر سالم است و سوال اصلي اين است كه وضعيت شهر رشت از نظر سلامت شهري نسبت به وضعيت اين شاخص ها در شهر تهران در چه سطحي قرار دارد؟ اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر روش تحقيق توصيفي-تحليلي است. روش گردآوري اطلاعات از طريق مطالعات اسنادي و كتابخانه اي و مراجعه به سازمان هاي ذيربط است. يافته هاي پژوهش بيانگر اين است كه شهر رشت در بسياري موارد داراي وضعيت نزديك از نظر برخي شاخص هاي مورد بررسي در سلامت شهري در مقايسه با پايتخت است،اما در برخي ديگر وجود كمبودها و كاستي ها در اين شهر به نسبت شهر تهران مشهود است. اين مقايسه ها در نهايت بيانگر لزوم توجه به برنامه ريزي مدون جهت دستيابي به شهري سالم و با نشاط است تا در آن شهرونداني پويا، خلاق و خودكفا با مشاركت فعال در پيشبرد امور شهري زندگي كنند.