بررسي ارتقا بهداشت روان در طراحي و برنامه ريزي معماري و شهر دوستدار سالمندي با تاكيد بر كلانشهر تهران

بهداشت روان يا سلامت روان به معني سلامت هيجاني و روانشناختي است. به شكلي كه فرد بتواند از تفكر و توانايي‌هاي خود استفاده كند، در جامعه عملكرد داشته باشد و نيازهاي معمول زندگي روزمره را برآورده سازد. فردي كه از سلامت رواني برخوردار است به طور معمول مي‌تواند بر فشارهاي معمول زندگي روزمره غلبه كند، دوستان و خانواده خوبي دارد و مي‌تواند يك زندگي مستقل داشته باشد. سلامت روان در سالمندي بستگي به چگونگي مواجهه با تغييرات بدن در اين دوران دارد.اين بدان معنا نيست كه افراد مسن هيچ بيماري  يا مشكلي را تجربه نمي كنند بلكه منظور آن است كه كنترل ودرمان به موقع علايم وبيماريها منجر به افزايش كيفيت زندگي خواهد شد. بيماري هاي روانشناختي  به گروهي از حالات رواني اطلاق مي گردد كه  باعث اختلال در  تفكر ،رفتار واحساس فرد وكاهش سازگاري او با تغييرات واسترس هاي زندگي مي شود.بيماري هاي ذهني و رواني، هر فرد با هرسن و با هر موقعيت اجتماعي را مي تواند در گير كند. كليد اصلي سلامت روان در سالمندان سلامت جسم در اين افراد است. سلامت جسم و روان در سالمندان يك رابطه دوسويه است. در اين مقاله به مقوله برنامه ريزي و طراحي شهر براي شهرهاي دوستدار سالمند پرداخته شده و مواردي چند در راستاي طراحي شهر دوستدار سالمند و مراكز نگهداري مراقبتي سالمندي پرداخته مي شود.