طراحي مركز كودكان بي سرپرست و بي بضاعت با رويكرد تعاملات اجتماعي(مطالعه موردي: شهرستان اروميه)

در اين مقاله به طراحي مراكز نگهداري براي كودكان بي‌سرپرست و بي‌بضاعت در رده‌هاي سني مختلف تا زماني كه كودك وارد جامعه شود پرداخته‌شده است. اين دسته از مطالعات بيشتر بدون شناخت كافي از انتظارات و برداشت‌هاي كودكان از فضاهاي معماري و بر اساس تلقي‌هاي بزرگ‌ترها و پيروي صرف از استانداردها و ضوابط مكتوب ساخته مي‌شود كه چندان مورد رضايت نيست. كه اين مطالعات ما را به شناخت معماري موردعلاقه كودكان و راهكارهاي مشاركت دادن كودكان در طرح‌هاي مخصوص به خود، رهنمون مي‌گرداند. پيش از پرداختن به مسئله اصلي پژوهش كه همانا طراحي مكاني مي­باشد، در گام نخست، به انتخاب بهترين مكان بهينه جهت احداث پروژه با استفاده از رويكرد تحليل سلسله مراتبي پرداخته شده است. در همين راستا، بر اساس مطالعات تطبيقي انجام‌شده و همچنين بهره‌گيري از مطالعات ميداني و كتابخانه­اي و نيز استفاده از نظرات خبرگان و كارشناسان، هشت معيار اصلي با شش مكان، جهت احداث مجموعه شبانه‌روزي كانديد گرديده­اند. در ادامه و پس از تعيين معيارهاي موردنياز در مكان‌يابي مجموعه، به‌منظور تعيين وزن معيارها، مقايسات زوجي معيارها و گزينه‌ها بر اساس نظر خبرگان و كارشناسان انجام گرديد. در ادامه محاسبات لازم جهت تعيين وزن گزينه­ها و رتبه­بندي آن‌ها انجام گرديد. در ادامه و در گام دوم، با توجه به نتايج مطالعات انجام‌گرفته و با رعايت دستورالعمل‌هاي حاصل از مطالعات ساير حوزه‌ها، به طراحي محيطي كه احساس امنيت، حمايت، هويت و تعلق‌خاطر را در كودكان بي‌سرپرست ايجاد كند و امكان تخليه عاطفي و تجربه روابط اجتماعي و خانوادگي را به آن‌ها بدهد، اقدام گرديد