بررسي كيفيت پوشش معابر از ديد بصري( نمونه موردي محله محتشمكوچه پاقپان كاشان )

بافت فرسوده به منظور ، فرسودگي كالبدي و اجتماعي ، محصول تاثير و تاثر متقابل فراينهاي اجتماعي و فضاي جغرافيايي است . بدين سبب موضوع بهسازي و نوسازي بافتهاي فرسوده شهري همواره يكي از مسايل و چالش هاي شهري امروزي است ، كه انديشمندان حوزه هاي مختلف و مديران شهري به حيطه تلاش در جهت بهسازي و نوسازي آن كشانده است . امروزه آسايش بصري از مولفه‌هاي مهم و اساسي محيط‌هاي انسان ساخت بويژه در فضاهاي شهري به شمار مي‌رود و همانطور كه محيط داخلي زندگي انسان (خانه) بايستي از زيبايي برخوردار باشد محيط بيروني(شهر) نيز بايد زيبا و داراي كيفيت بصري مناسب باشد بنابراين اهميت بررسي موضوع آسايش بصري و نقش كيفيت‌هاي محيطي در ارتقاء و بهبود منظرشهري آشكار مي‌گردد. اين پژوهش به ابعاد مختلف مولفه‌هاي آسايش بصري و تاثير آن بر منظر شهري و با تاكيد بر عناصري چون روشنايي،رنگ،كيفيت محيطي، بدنه، كيفيت بنا، دسترسي و... پرداخته است. با استفاده از روش توصيفي- تحليلي، پس از بررسي مفهوم منظر، سير تكامل و جايگاه آن در مؤلفه ها و نظام هاي طراحي شهري، به ارائه كيفيت هاي در نهايت پس از گزينش كيفيت خوانايي، تباين را به عنوان اصل و زير كيفيت برگزيده و دربرگيرنده بسياري ديگر از اصول مورد بررسي قرار داده است. در همين راستا مقاله حاضر با هدف هماهنگ سازي در نوع پوشش معابر و ديوارها از نوع متريال و عريض كردن معابر با حفظ ديد بصري و جلوه هاي ظاهري تاريخي در نمونه موردي كوچه پاقپان، علاوه بر زيباسازي و احياء بافت فرسوده اين محله ، به جذب توريست و مسافر كمك كرده و خود منبعي براي درامد زايي و كمك به هزينه هاي احيا و باز سازي بافت هاي فرسوده شهري مي گردد .