بررسي اثر كاهش زاويه سيستمهاي باربر سازههاي فولادي بر تغييرات زمان تناوب اصلي نوسان

زلزله خطري طبيعي است كه مي­تواند موجب خرابي­هاي ويران كننده­­اي در ساختمان­هاي اطراف ما شود. زلزله­هاي متوسط و قوي در چند دهه اخير، مناطق زيادي از دنيا را مورد لرزش قرار داده­اند. فلسفه طراحي مناسب سازه اين است كه سازه در مقابل زلزله­هاي خفيف با عملكرد خطي مقاومت كند و در مقابل زلزله­هاي متوسط يا بزرگ آسيب ببيند و وارد محدوده غير خطي شود. به دليل وجود زمين­هايي داراي اضلاع ناموازي و همچنين علاقه معماري معاصر به طراحي سازه­هاي نامنظم در پلان و بعضا سازه­هاي داراي اضلاع ناموازي و يا مثلثي، لذا نتايج اين دسته از سازه­ها به خصوص زمان تناوب اصلي نوسان سازه­ها به عنوان يك معيار مناسب جهت تعيين رفتار سازه بايد مورد مطالعه و بررسي قرار گيرد. در اين تحقيق ابتدا پلان مورد نياز جهت بررسي ناموازي بودن سيستم باربر ارائه مي­شود و سپس با طراحي سازه­ها مطابق با ضوابط آييين نامه­هاي لرزه­اي و تحليل سازه­ها پارامتر­هاي مورد نظر مورد بررسي و مطالعه قرار گيرند، سپس مقادير به دست آمده با نتايج از پيش فرض شده مقايسه و مقدار كاهش يا افزايش پارامترها اندازه گيري مي­شود. نتايج به دست آمده نشان مي­دهد سازه­هاي داراي سيستم باربر ناموازي از اولين مود خود در پيچش قرار مي­گيرند. همچنين مشاهده شد كه زمان تناوب اصلي نوسان سازه­هاي 2 طبقه داراي سيستم باربر ناموازي 36 و براي سازه­هاي 12 طبقه 13 درصد نسبت به سازه داراي سيستم باربر موازي كاهش مي­يابد. همچنين مشاهده شد كه افزايش ارتفاع سازه­ها باعث نزول روند كاهشي زمان تناوب اصلي نوسان سازه­هاي داراي سيستم باربر ناموازي نسبت به سازه­هاي داراي سيستم باربر موازي مي­شود.