بلندمرتبه سازي و اثرپذيري زندگي

امروزه با رشد روزافزون جمعيت شهرها از يك سو؛ و افزايش قيمت زمين از سوي ديگر، روي آوردن انسان به ارتفاع در بسياري از شهرهاي پرجمعيت جهان به امري اجتناب ناپذير مبدل گشته است. از اين رو بشر همواره به دنبال يافتن راهكارهايي براي كاهش اثرات منفي زندگي در ارتفاع بر سلامت فردي و اجتماعي خويش بوده است. از مهم ترين عواملي كه مي توانند در كاهش اين اثرات نقشي اساسي ايفا كنند، فضاهاي باز و جمعي مجموعه هاي بلندمرتبه هستند. فضاهاي جمعي يك مجتمع مسكوني بلندمرتبه، اگر از طراحي مناسب براي تجمع ساكنين برخوردار باشد، مي تواند به عرصه هايي براي تعامل و تبادل نظر ساكنين مبدل گردد. اين فضاها را مي توان به نوعي در امتداد فضاها و عرصه هاي زندگي خصوصي افراد دانست كه وجود آن ها در يك مجتمع مسكوني حياتي است. اين پژوهش با اين فرض پيش رفت كه با افزايش تدريجي ارتفاع، ميزان تعاملات اجتماعي ساكنين كاهش مي يابد. بخش عمده اي از علم معماري مي بايست شامل يافته هاي تجربي در مورد تاثيرات روان شناختي و اجتماعي ساختمان ها بر روي ساكنانش باشد. در اين ميان، ساختمان هاي بلند مسكوني بسيار بحث برانگيز هستند. اين مقاله نتايج تحقيقات در مورد تاثيراتساختمان هاي بلند بر روي ساكنين، رضايتمندي، رفتار اجتماعي، جرم، ترس از جرم، بچه ها، سلامت رواني و خودكشي را به طور خلاصه ارائه مي دهد. اين مقاله قصد دارد نتايج متفاوت را كنار هم قرار دهد و پيش- بيني هاي لازم را براي اجتناب از تأثيرات منفي ساختمان هاي بلند مرتبه استخراج نمايد تا بدين ترتيب، بتوان آنها را در امر طراحي مورد ملاحظه قرار داد. بيش تر نتايج توسط فاكتورهاي تعديل كننده، شامل وضعيت اجتماعي و اقتصادي، كيفيت محله، والدين، نسل، مرحله زندگي، تراكم جمعيت در زير يك سقف و قابليت انتخاب مسكن تعديل مي شود.