خواص بتن ژئوپليمري حاوي سرباره قليايي به عنوان جايگزين سيماندر روسازي هاي بتني

تحقيقات نشان مي دهد كه در آينده ميزان تقاضاي بتن سيماني افزايش خواهد يافت و از سوي ديگر توليد سيمان مستلزم مصرف منابع طبيعي و رهاسازي حجم كثيري از دي اكسيد كربن به محيط است و فرآيند توليد آن بعد از فولاد و آلومينيوم بيشترين مصرف انرژي را دارد همچنين اين بتن داراي دوام و نفوذپذيري نامطلوب است لذا به طور مداوم نياز به تعمير و يا بازسازي پيدا مي كند به همين دليل لزوم گسترش و انجام تحقيقات در توليد بتن هاي جديد و جايگزين حس مي شود از جمله اين نوع، بتن هاي ژئوپليمري است كه يكي از جديدترين هاي بتن هاي توليد شده مي باشد كه برخي از معايب بتن هاي رايج را پوشش مي دهد اين نوع بتن ها در رده هاي بالاي سازگاري با محيط زيست هستند و عموماً از مصالح محلي و محصولات جانبي صنعتي ساخته مي شوند. سرباره محصولي جانبي در صنعت متالورژي مي‌باشد كه به هنگام توليد آهن در كوره‌هاي آهن گدازي به وجود مي‌آيد. تفاوت عمده بين ژئوپليمرها و بتن معمولي در اينست كه مكانيسم آن از طريق هيدراتاسيون صورت نمي گيرد بلكه با واكنش پليمريزاسيون در يك زمان كوتاه اتفاق مي افتد. منبع توليد ژئوليمر مي تواند هر نوع تركيب پوزولاني يا منابع سيليكاتي يا آلوميناتي يا هر دوي آن ها باهم مركب در يك محلول قليايي باشد. اين مواد ثبات حجمي بالايي دارند و مقاومت معقولي در مدت زمان كم بدست مي آورند همچنين مقاومت فشاري و خمشي، مقاومت در برابر آتش و انتقال حرارت و دوام دربرابر مواد شيميايي و سيكل ذوب و يخ بتن هاي ژئوپليمري بيشتر از بتن معمولي است.