معماري زمينه گرا با تأثير از اقليم

اهميت تاثير اقليم بر معماري، انجام مطالعات و پژوهشهاي جامعي را در اين زمينه ايجاب ميكند. به ويژه در كشور ما كه تنوع شرايط اقليمي در آن كاملا مشهود است. انجام تحقيقات گسترده در اين زمينه امري اجتناب ناپذير است. امروزه اهميت و ضرورت توجه به شرايط اقليمي در طراحي و ساخت همه ساختمانها به ويژه ساختمان-هايي كه به طور مستقيم مورد استفاده انسان و موجودات زنده قرار ميگيرند، از دو نظر حائز اهميت ميباشد. از يك سو ساختمانهاي هماهنگ با اقليم و يا ساختمانهايي با طراحي اقليمي از نظر آسايش حرارتي انسان كيفيت بهتري دارند. شرايط محيطي اينگونه ساختمانها بهتر است و تنوع و تغيير روزانه و فصلي نور، حرارت و جريان هوا در اين ساختمانها فضاهاي متنوع و دلپذيري ايجاد ميكند. از سويي ديگر هماهنگي ساختمانها با شرايط اقليمي موجب صرفه جويي در مصرف انرژي مورد نياز براي كنترل شرايط محيطي اينگونه ساختمانها ميشود. در برخي اقليمها ميتوان شرايط داخلي ساختمانهاي هماهنگ با اقليم و زمينهگرا را در تمام سال به طور طبيعي و بدون نياز به سيستمهاي مكانيكي – حرارتي در حد آسايش انسان تنظيم كرد. شايان ذكراست كه زمينهگرايي سازگاري با زمينههاي كالبدي، تاريخي و اجتماعي-فرهنگي است كه بر طبق آن طراح زمينهگرا قادر خواهد بود ويژگيهاي يك مكان را درك و آنرا بخشي از فرآيند طراحي خود قرار دهد. معماري زمينهگرا به محيط پيرامون اثر معماري تاكيد دارد، توازن ميان معماري و محيط ميتواند براي خود اثر و براي زمينه اثر، عاملي موثر و تقويت كننده باشد. زمينهگرايي نمادي براي خلق محيط مطلوب است. لذا شناخت و آگاهي بيشتر و دركي عميقتر نسبت به زمينه و محيط براي معماران و طراحان امري ضروري و اجتنابناپذيراست. طراح و معمار بايستي پيام زمينه و بستر طرح را درك نموده و پس از آن با توجه به شرايط موجود طراحي نمايد. طراحي بايستي مبتني بر نگرش واقعبينانه بر اطلاعات محيط باشد و ساختمان بايد با ساختگاه خود تعاملي درست و متوازن برقرار كند؛ به گونه ايي كه معماري كشف بنايي است كه سايت آنرا طلب كند و معماري و زمينه در تعاملي دو جانبه پايگذار معماري باشند. با توجه به تأثير اقليم بر معماري، اين پژوهش ميكوشد تا با استفاده از رويكرد زمينهگرايي اقليمي، مبادرت به تأثير اقليم و معماري و بهينهسازي انرژي نمايد. مهندسان و طراحان ساختمان با بكارگيري ايدهها و مصالح مناسب سعي در كاهش هدر رفت انرژي به موازات قوانين دولت هستند. در اين نوع طراحيها كه معيار بر اساس اقليم و كاربري بنا استوار است، خود باعث بروز فكر و گرايشي تحت عنوان معماري زمينهگرا با تأثير از اقليم ميشود. انتظار ميرود اين تحقيق بتواند فصل جديدي در حوزه استفاده بهينه از انرژي در كشور بگشايد.