توليد نيروگاه هاي بادي در حضور واحد هاي بخاري با در نظر گرفتن عدم قطعيت توليد توان بادي و عدم قطعيت مقدار تقاضا و انتقال بار

به خاطر كمبود منابع سوخت هاي فسيلي و آلودگي محيط زيست، منابع انرژي هاي تجديد پذير، به خصوص انرژي بادي، در ساليان اخير توجهات زيادي را در سراسر دنيا به خود جلب كرده است. اين انرژي به طور وسيع، به عنوان يكي از منابعي كه درميان تكنولوژي هاي توليد پراكنده، سريعا در حال افزايش است، مورد توجه واقع شده است. با آمدن سال 2020 انتظار مي رود كه كل توليد برق بادي در حدود 12 % كل تقاضاي الكتريسيته جهان گردد. از آنجا كه نفوذ برق بادي در شبكه قدرت به سرعت در حال افزايش است، بررسي حضور توليدات بادي در محيط بازار برق از جنبه هاي مختلف از جمله تاثير روي محاسبات SCUC ، يك موضوع مهم تلقي مي گردد. حضور توان بادي در بازار برق رقابتي، برنامه ريزان و اپراتورهاي سيستم قدرت را براي تدبير استراتژي هاي جديد پيشنهاددهي به بازار و تدبير راهبري ايمن براي اين گونه منابع، به تكاپو وا مي دارد. پيشنهاددهي ژنراتورهاي بادي به بازار برق رقابتي بخاطر هزينه بالا و ذات متناوب آنها نياز به بحث و بررسي هاي فراوان دارد[6]. در سيستم هاي قدرت تجديد ساختاريافته، عملكرد اقتصادي و قابليت اطمينان اين سيستم ها دو هدف اصلي براي ISO به شمار مي روند. از آنجا كه توانايي كنترل خروجي توربين هاي بادي محدود است و ظرفيت توليد مزارع بادي براساس سرعت باد تغيير ميكند، بررسي نحوه حضور اين نوع واحدها در بازار برق از ديد اپراتور مستقل سيستم (ISO) و همچنين شركتهاي نيروگاهي (Genco) داراي اين نوع واحدها، امري حياتي قلمداد ميشود.