معرفي Ramalina farinacea به عنوان يك گلسنگ شناساگر زيستي براي جنگل‌هاي هيركاني كشور

حدود 30 سال است كه گلسنگ‌ها در دنيا به ‌عنوان شناساگرهاي زيستي (Bioindicators) مورد توجه و استفاده قرار مي‌گيرند. در روش شناساگري زيستي (Bioindication) از يك موجود زنده براي به‌دست آوردن اطلاعات درباره كيفيت محيط زيست آن استفاده مي‌شود و به اين ترتيب نوع آلودگي‌هاي محيط زيست آن موجود زنده مشخص و ميزان آن اندازه‌گيري مي‌گردد، يكي از گونه‌هاي گلسنگ‌ها كه امروزه به اين منظور در دنيا مورد استفاده قرار مي‌گيرد، Ramalina farinacea (L.) Ach. (تصوير، 1) مي‌باشد، اين گونه در مقياس وسيع در جنگل‌هاي هيركاني كشور، بر روي تنه و شاخه درختان يافت مي‌شود. در حال حاضر تعيين كيفيت هوا (ميزان دي‌اكسيد گوگرد، فلورايد، آمونياك و غيره)، اندازه‌گيري ميزان آلودگي محيط با مواد راديواكتيو و تخمين ميزان آسيب ديدگي لايه اوزن در هر منطقه، همگي با استفاده از گلسنگ‌ها امكان پذير است. اگر چه استفاده از گسنگ‌ها را نمي‌توان جايگزين روشهاي سنجشي بسيار دقيق با استفاده از ابزارهاي الكترونيك نمود ولي از آنجا كه پراكنش آنها در طبيعت زياد است، به‌طور دائمي مي‌توان آنها را بررسي نمود و استفاده از آنها براي بررسي‌هاي محيط زيستي بسيار كم هزينه و زودبازده است. گلسنگ‌ها به دليل داشتن توانايي فراوان در تجمع آلاينده‌هاي محيط زيست در خود، شناساگرهاي خوبي براي نشان دادن ميزان ذرات آلاينده‌اي همچون فلزات سنگين در هوا هستند و تنها با بررسي مواد آلاينده پيكره آنها مي‌توان ميزان آلودگي يك منطقه را به راحتي تخمين زد (در واقع گلسنگ‌ها كانون‌هاي نمونه برداري از محيط زيست به منظور بررسي آلاينده‌هاي آن هستند).