بررسي و تخمين شاخص هاي ساختاري در ارزيابي وضعيت مكانيزاسيون كشاورزي استان كردستان

لازمه برنامه ريزي صحيح در مورد كشاورزي يك منطقه، شناخت كافي از وضعيت موجود مكانيزاسيون كشاورزي آن مي-باشد. در اين مطالعه ارزيابي جامعي از وضعيت توسعه مكانيزاسيون كشاورزي در استان كردستان صورت گرفت و براي اين منظور شاخص هايي همچون درجه مكانيزاسيون و سطح مكانيزاسيون و ضريب بهره وري و توان اجرايي محاسبه شدند. شاخص درجه مكانيزاسيون محصولات غالب استان به صورت تفكيكي براي عمليات خاك ورزي، كاشت، داشت و برداشت در تمام استان به طور كلي محاسبه گرديد كه مقدار اين شاخص براي عمليات خاك ورزي بيشترين مقدار (نزديك به 100%) و در عمليات داشت كمترين مقدار (كمتر از 50%) را دارا مي باشد. متوسط شاخص سطح مكانيزاسيون تراكتوري استان برابر 67/ 1 اسب بخار در هكتار برآورد گرديد كه اين مقدار بالاتر از ميانگين كشوري (5 /1 اسب بخار در هكتار) مي باشد. همچنين شاخص سطح مكانيزاسيون به تفكيك شهرستان هاي استان كردستان محاسبه شد كه شهرستان مريوان با 44 /5 اسب بخار در هكتار بيشترين و شهرستان دهگلان با 34/ 1 اسب بخار در هكتار پايين ترين ميزان شاخص سطح مكانيزاسيون را در استان به خود اختصاص دادند. ضريب بهره وري و استفاده از تراكتورها و ماشين هاي موجود در منطقه به مقدار 71% برآورد گرديد.