اثر محلول‌پاشي عناصر كم مصرف منگنز، روي و بور بر خصوصيات كمّي دانه ارقام گندم ديم

به منظور مطالعه اثرات محلول‌پاشي عناصر كم‌مصرف منگنز، روي و بور بر عملكرد و اجزاي عملكرد گندم ديم، آزمايشي در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي به صورت كرت‌هاي دو بار خرد شده با سه تكرار در ايستگاه تحقيقات كشاورزي ديم (مراغه) به مدت يك سال زراعي (1388-1387) اجرا شد. ارقام آذر2 و هُما در كرت هاي اصلي، زمان محلول‌پاشي در سه مرحله پنجه‌زني (GS32)، ساقه رفتن (GS37) و ظهور برگ پرچم (GS64) در كرت‌هاي فرعي و محلول‌پاشي عناصر كم‌مصرف (شاهد، آب خالص، سولفات منگنز به غلظت هفت در هزار، سولفات روي به غلظت پنج در هزار و اسيد بوريك به غلظت سه در هزار) در كرت‌هاي فرعي در فرعي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه اثر محلول‌پاشي عناصر كم‌مصرف بر صفات عملكرد دانه، تعداد سنبله در واحد سطح و وزن خشك برگ پرچم در سطح احتمال يك درصد و بر صفات شاخص برداشت، درجه باردهي، وزن تر برگ پرچم و وزن آب بافت در سطح احتمال پنج درصد معني‌دار بود. .نتايج مقايسه ميانگين براي عملكرد دانه نشان داد كه بيشترين مقدار اين صفت به ميزان 1418 كيلوگرم در هكتار از تيمار اسيد بوريك سه در هزار و كمترين آن به ميزان 1285 كيلوگرم در هكتار از آب خالص به دست آمد. مطابق اين نتايج محلول‌پاشي سولفات منگنز هفت در هزار و سولفات روي پنج در هزار تاثير معني داري در افزايش عملكرد دانه گندم ديم نداشت. همچنين استفاده از محلول‌پاشي آب خالص باعث شد عملكرد دانه گندم ديم به ميزان 133 كيلوگرم در هكتار در مقايسه با تيمار شاهد كاهش يابد. بيشترين تعداد سنبله در واحد سطح از محلول‌پاشي سولفات منگنز هفت در هزار و بالاترين ميزان وزن تر و خشك برگ پرچم از اسد بوريك سه در هزار حاصل گرديد.