بررسي ارزش غذايي گياه خارشتر جهت تغذيه بره هاي نژاد بلوچي

پرورش دام در مناطق خشك مواجه با كمبود و نوسانات تأمين خوراك به ويژه در طي فصول خشك سال است. در شرايط استان سيستان و بلوچستان، با توجه به اينكه بارندگي كافي نداشته و زمين هاي شور و غيرقابل كشت روند فزاينده اي دارد، شناسايي منابع محلي خوراك دام و تعيين ارزش غذايي آنها به منظور استفاده بهينه در تغذيه دام امري ضروري مي باشد. در اين راستا گونه هاي گياهي مقاوم به خشكي مانند خارشتر كه در بسياري از قسمت هاي اين استان گسترش يافته، داراي اهميت زيادي است. گياه خارشتر در مرحله به بذر نشستن از مناطق مختلف شهرستان زاهدان به اندازه مورد نياز جمع آوري و حدود نيمي از آن خشك گرديد و نيم ديگر آن سيلو گرديد. تعداد 30 رأس بره نر بالغ نژاد بلوچي ( ميانگين وزن 6/4 ± 4/35 كيلوگرم) به سه گروه 10 رأسي به نحوي توزيع شدند كه ميانگين وزن گروه ها با هم تفاوت معني داري نداشتند. پس از آن دام ها در قفس هاي متابوليكي قرار گرفتند و دوره عادت پذيري به شرايط آزمايش آغاز شد كه طي مدت 10 روز خوراكهاي آزمايشي جايگزين خوراك معمولي شد. نتايج نشان داد سيلو نمودن گياه خارشتر تأثير مثبتي برروي ضرايب هضمي نداشته است و حالت خشك آن قابليت هضم بهتري را نشان داد در نهايت مي توان اظهار داشت كه گياه خارشتر داراي ارزش غذائي قابل توجهي بوده و به نظر مي رسد استفاده از آن به صورت خشك و خرد شده هم به لحاظ راحتي كاربرد و هم از نظر پذيرش دام نسبت به حالت سيلو شده آن در جيرة زمستاني گوسفند مناسب باشد.