ارزيابي تناسب كيفي تناسب اراضي براي گندم، جو و نخود در سري خاك جمال آباد منطقه ميانه

هدف از تحقيق حاضر تعيين تناسب اراضي براي كاربري زراعي محصولات گندم، جو و نخود آبي در منطقه جمال آباد بود. ابتدا آمار و اطلاعات هواشناسي منطقه پردازش گرديد، تبخير و تعرق پتانسيل با روش بلاني-كريدل (فائو) محاسبه شده و دوره ي رشد اقليم استخراج گرديد. براي تطبيق نيازهاي خاكي و اقليمي گياهان گندم، جو و نخود از جداول سايس استفاده شد. براي تعيين كلاس تناسب كيفي اراضي براي محصولات مورد نظر، شاخص هاي زمين و اقليم به روش هاي استوري و ريشه دوم محاسبه شد. تجزيه داده هاي بارندگي و تبخير و تعريق نشان داد كه طول دوره رشد 68 روز بوده و امكان كشت ديم محصولات مورد نظر در منطقه وجود ندارد. ارزيابي تناسب اقليمي براي كاربري زراعت گندم آبي، كلاس تناسب را بحراني (S_3) و براي جو و نخود كاملاً مناسب (S_1) نشان داد. ارزيابي كيفي تناسب اراضي منطقه با روش استوري، براي زراعت گندم، كلاس تناسب را بحراني و با روش ريشه دوم، كلاس نسبتاً مناسب نشان داد. اين نوع ارزيابي براي زراعت جو با روش استوري، كلاس نسبتاً مناسب (S_2) و با روش ريشه دوم كاملاً مناسب (S_1) و براي زراعت نخود نيز با روش استوري، كلاس نسبتاً مناسب و روش ريشه دوم كلاس مناسب تعيين گرديد. نتايج به دست آمده نشان داد كه مهم ترين عامل محدود كننده در منطقه اقليم مي باشد. در اين تحقيق زراعت نخود از دو محصول ديگر مناسب تر بوده و به ترتيب كشت نخود به جو وجو بر گندم اولويت دارد.