تاثير روشهاي مختلف آبياري و كاربرد پليمر سوپرجاذب بر كارايي مصرف آب در ذرت دانه اي رقم 703 تحت تنش خشكي

كم آبياري از راهكارهاي بهينه سازي مصرف آب در مواجه با بحران آب و اهميت حفظ منابع آب كشور مي باشد. اين تحقيق به صورت فاكتوريل اسپليت در قالب طرح آماري بلوك كامل تصادفي در 4 تكرار در ارديبهشت ماه 1393در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرج از طريق سيستم آبياري هيدروفلوم اجرا گرديد. فاكتور اول، تنش خشكي در سه سطح شامل: آبياري نرمال(آبياري با 100% نياز آبي گياه :A1)، تنش متوسط (آبياري با 75% نياز آبي گياه :A2)، تنش شديد(آبياري با 50% نياز آبي گياه :A3)، فاكتور دوم، روش هاي آبياري در دو سطح شامل آبياري جويچه اي معمول(B1)، آبياري جويچه اي يك در ميان ثابت(B2) كه بصورت فاكتوريل در كرتهاي اصلي و فاكتور سوم، پليمر سوپرجاذب در دو سطح شامل عدم كاربرد پليمر(C1) و كاربرد پليمر به ميزان30 كيلوگرم در هكتار(C2) در كرتهاي فرعي مي باشند. نتايج نشان داد براي حصول عملكرد دانه مطلوب در شرايط محدوديت منابع آب مي توان از روش آبياري جويچه اي يك در ميان به جاي روش آبياري معمول استفاده كرد كه اين امر در ارتباط با كارايي مصرف آب بر اساس عملكرد دانه نيز صدق مي-كند. كارايي مصرف آب (بر اساس عملكرد دانه) در شرايط تنش متوسط و تنش شديد در روش آبياري جويچه اي يك در ميان به ترتيب 22% و 32% بيشتر از روش معمول آبياري بدست آمد و كاربرد سوپرجاذب در روش آبياري جويچه اي يك در ميان باعث افزايش 27% كارايي نسبت به حالت عدم مصرف گرديده است. بعلاوه بالاترين كارايي مصرف آب (بر اساس عملكرد بيولوژيك) در شرايط تنش خشكي مربوط به تنش ملايم با 24% افزايش نسبت به آبياري نرمال؛ در روشهاي آبياري، روش جويچه اي يك در ميان با 22% افزايش نسبت به روش معمول و در كاربرد سوپرجاذب15% افزايش نسبت به عدم مصرف پليمر بدست آمد.