تاثير روشهاي مختلف آبياري و استفاده از پليمر سوپرجاذب بر عملكرد و اجزاي عملكرد ذرت رقم 703 تحت تنش خشكي

با توجه به اهميت منابع آب كشور و اينكه در سالهاي اخير به شدت با بحران آب مواجه هستيم لذا كم آبياري از راهكارهاي بهينه سازي مصرف آب مي باشد. اين تحقيق در ارديبهشت ماه 1393در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرج ؛ به صورت فاكتوريل اسپليت در قالب طرح آماري بلوك كامل تصادفي در چهار تكرار و از طريق لوله هاي آبياري هيدروفلوم اجرا گرديد. فاكتورهاي آزمايش عبارتند از فاكتور اول، تنش خشكي در سه سطح شامل: آبياري نرمال(آبياري با 100% نياز آبي گياه :A1)، تنش متوسط(آبياري با 75% نياز آبي گياه :A2)، تنش شديد(آبياري با 50% نياز آبي گياه : A3)، فاكتور دوم، روش هاي مختلف آبياري در دو سطح شامل آبياري جويچه اي معمول (B1)، آبياري جويچه اي يك در ميان ثابت(B2) بصورت فاكتوريل در كرت اصلي و فاكتور سوم، كاربرد پليمر سوپرجاذب در دو سطح شامل عدم كاربرد پليمر(C1)و كاربرد پليمر به ميزان30كيلوگرم در هكتار( C2) در كرت فرعي جاي گرفت. با لزوم مصرف بهينه آب؛ در ارتباط با صفات تعداد دانه در رديف، عملكرد بلال تك بوته، تعداد كل دانه در هر بلال مي توان تنش متوسط و حتي تنش شديد با آبياري به روش يك جويچه در ميان را نيز بكار گرفت زيرا كه نتايج حاصله با بالاترين عملكرد اختلاف معني داري نداشته و در يك گروه آماري قرار دارند. همچنين اعمال تيمارها بر صفات وزن هزار دانه و تعداد رديف در بلال اثر معني داري نداشته است. با افزايش سطح تنش خشكي، مقدار عملكرد دانه در روش آبياري جويچه اي يك در ميان به مقدار عملكرد دانه در روش آبياري معمول نزديك شده و در سطح تنش شديد با آن برابري مي كند لذا به منظور استفاده بهينه از منابع آب مي توان با آبياري تحت شرايط تنش ملايم و روش آبياري جويچه اي يك در ميان به نتايج قابل قبولي رسيد.