نقش هومات پتاسيم در تحمل به خشكي ارقام سيب زميني در شرايط تبريز

هدف از اين تحقيق، بررسي تاثير كاربرد هومات پتاسيم در تحمل به خشكي ارقام مختلف سيب زميني است. عوامل مورد بررسي در اين آزمايش عبارت بودند از ارقام سيب زميني ( آگريا، ساتينا، ساوالان، ماركيز و كايزر)، سطوح تنش كم آبي (شرايط تنش و بدون تنش) و هومات پتاسيم ( مصرف و عدم مصرف هومات پتاسيم ). اين آزمايش به صورت اسپليت فاكتوريل بر پايه بلوك هاي كامل تصادفي به اجرا در آمد. نتايج حاصل از اين بررسي نشان داد كه تنش كم آبي در تمامي ارقام باعث كاهش معني دار صفات مورد بررسي گرديد. بين ارقام مختلف و در صفات مختلف از نظر ميزان كاهش اختلاف وجود داشت. رقم كايزر بيشترين ميانگين وزن غده در بوته و رقم ساتينا نيز داراي بيشترين ميزان عملكرد بود. بر اساس نتايج حاصل عكس العمل ارقام مختلف سيب زميني به تنش خشكي متفاوت بود . كاربرد هومات پتاسيم در صفات مورد بررسي باعث افزايش تحمل ارقام شده و اثرات تنش خشكي را كاهش داد. تمامي ارقام مورد بررسي تحت تاثير كاربرد هومات پتاسيم اثرات مثبتي را حتي در شرايط شاهد از خود نشان دادند. كاربرد اين تركيب چه در شرايط شاهد و چه در شرايط تنش باعث افزايش عملكرد شد. به طوري كه رقم ساتينا در شرايط شاهد و تنش به همراه هومات پتاسيم داراي بيشترين عملكرد سيب زميني بود و اعمال تنش كم آبي در شرايط كاربرد هومات پتاسيم تاثير معني داري روي عملكرد اين رقم سيب زميني نداشت. در حالي كه در صورت عدم كاربرد هومات پتاسيم در اين رقم تنش كم آبي عملكرد سيب زميني را كاهش داد. پس از رقم ساتينا، رقم ساوالان داراي بيشترين ميزان عملكرد در شرايط شاهد و به همراه كاربرد هومات پتاسيم بود اما تنش كم آبي حتي در صورت مصرف هومات پتاسيم از عملكرد اين رقم سيب زميني كاست.