شناسايي و دسته بندي معيارهاي انساني موثر در كاهش خطاي انساني با هدف افزايش تعمير پذيري

Identifying and categorizing human criteria to reduce human error with the goal of increasing the maintainability

پيشرفت هاي اخير جهت ارتقاء سطح نگهداري و تعميرات از يك سو و استفاده از نتايج آماري خطا از سوي ديگر، باعث شده كه فعاليت هاي زيادي جهت دسته بندي و كاهش خطاها صورت گيرد. ارتباط مستقيم عواملي انساني يكي از شاخص هاي مهم است كه مستقيماً در كارآمدي نت اثر ميگذارد. تا آنجا كه اهمال و اشتباه پرسنل تعميرات مي تواند كل مجموعه فعاليت هاي نت را تحت الشعاع خود قرار دهد . افزايش بهره وري از يك سو با طراحي تجهيزات راحت تعميرپذير مرتبط بوده و از سوي ديگر با كاهش خطاهاي انساني در پياده سازي نت همراه است. خطاهاي انساني مي تواند از جنبه هاي مختلفي كارايي و ايمني نت را تحت تأثير قرار دهد. به عنوان مثال ضعف در نگهداري مي تواند منجر به افزايش ميزان از كار افتادگي ها شود كه به نوبه خود باعت افزايش مخاطرات مرتبط با خطاهاي دستگاه و حوادث انساني مي شود. تنها رهنمودهاي اندكي براي مديران و مهندسين جهت شناخت موارد گوناگوني كه مي توانند باعت كاهش ايمني و قابليت اطمينان نت شود و به آنها در انجام فعاليت هاي عملي براي كاهش اين مشكلات ياري رساند، در دسترس مي باشد. اما طراحي محصول نيز نقش بسيار مهمي در كاهش خطا و افزايش تعميرپذيري محصول دارد. در واقع طراحي محصول بايد به گونه اي باشد كه بيشترين سازگاري را با كابر و باعث كاهش حداكثري خطاهاي انساني شود. ايجاد يك طراحي انسان محور مستلزم شناخت دقيق تمام عوامل و معيار هاي موثر بر خطاهاي انساني مي باشد. در اين تحقيق ابتدا اين عوامل شناسايي شده و سپس در يكي از سلاح هاي انفرادي كه عمليات آن شامل چهار فرآيند تغذيه، تسليح، شليك و استخراج مي باشد مورد استفاده قرار گرفته است. نتيجه پاياني شامل دسته بندي و اولويت بندي اين عوامل درا ين محصول و ارائه راه كارهايي جهت بهبود در طراحي محصول به منظور تعمير پذيري مي باشد.