ارتباط منگنز قابل جذب خاك با ويژگي هاي لندفرم و اقليم در اراضي آهكي استان اصفهان

Relation between Geographical Distribution of Mn Deficiency, Climate and Topography in Esfahan Province Soils

شناسايي وضعيت عناصر كم مصرف خاك در اراضي تحت كشت جهت تامين غذاي كافي براي جمعيت رو به رشد جهان، اجتناب ناپذير است. به رغم عموميت كمبود اين عنصر، تنوع شرايط خاك و اقليم در گسترش جغرافيايي و شدت كمبود تاثيرگذار است. در اين مطالعه نمونه برداري خاك در استان اصفهان از 2500 نقطه به صورت شبكه­اي به فاصله دو كيلومتر و تا عمق 60 سانتيمتر انجام و ميزان عنصر منگنز قابل جذب و ويژگيهاي خاك اندازه گيري شد. سپس متغيرهاي كمكي مربوط به آب و هوا و توپوگرافي محاسبه گرديد. در محدوده مورد مطالعه تغييرات منگنز بين 8/ 1 تا 5/ 23 و ميانگين آن 22/ 8 ميلي گرم در كيلوگرم بود و كمبود منگنز در 36 درصد اراضي مشاهده گرديد. نتايج نشان داد فراهمي منگنز خاك در اين مناطق تحت تاثير عوامل اقليمي و توپوگرافي قرار گرفته است. بيشترين ميزان منگنز قابل جذب خاك مربوط به اقيلم مرطوب مي­باشد و كمترين ميزان در اقليم فراخشك مشاهده شد. همچنين از نظر توپوگرافي، فراهمي منگنز در مناطق داراي سطوح پايدار و مناطقي كه شرايط براي تشكيل خاكهاي مساعد بوده بيشتر بوده است. روابط رگرسيون در اغلب مناطق معني­دار بوده و قادر به توجيه تغييرات منگنز شده است.