بررسي رابطه بين شاخص هاي كيفيت خاك با تلفات خاك و شاخص فرسايش پذيري خاك (منطقه سنگانه خراسان رضوي)

Study of the relationship between soil quality indices and soil loss and soil erodibility index (Sanganeh area Khorasan Razavi Province)

شاخص هاي كيفيت خاك يكي از مناسب ترين راهكارها براي برنامه ريزي هاي مديريتي در جهت حفاظت از خاك مي باشند. هدف از اين پژوهش بررسي رابطه ميان شاخص هاي كيفيت خاك IQI، NQI، CR و SI با ميزان رسوب و شاخص فرسايش پذيري خاك در منطقه سنگانه است. رسوب و شاخص فرسايش پذيري خاك براي كرت هاي مطالعاتي طي بارندگي هاي منجر به توليد رسوب و رواناب بين سال هاي 85 تا 88 تعيين شدند و ارتباط آن ها با شاخص هاي كيفيت خاك مورد بررسي قرار گرفتند. شاخص هاي كيفيت خاك در دو حالت حداقل مجموع ويژگي ها (MDS) و مجموع تمام ويژگي ها (TDS) مورد مطالعه قرار گرفت. نتايج نشان داد كه براي بررسي شاخص فرسايش پذيري فقط شاخص SI (p 0.01) مناسب مي باشد، براي برنامه ريزي هاي مديريتي و كاهش ميزان رسوب و فرسايش خاك شاخص هاي IQIMDS (p 0.05)، IQITDS (p 0.05) و SI (p 0.05) مناسب مي باشند.

Soil quality indicators are one the most appropriate strategy to management planning for protection of the soil. The aim of this study is to evaluate the soil quality indices IQI, NQI, CR and SI with sediment and soil erodibility index in Sanganeh area. Sediment and soil erodibility index to the study plots between years 85 to 88 that rainfall to production runoff and leads were studied with soil quality indicators. Soil quality indicators were studied Contains of the least features (MDS) and the sum of all the features (TDS). The results showed that for the erodibility index only index SI (p 0.01) is appropriate, to planning management and reduce the amount of sediment and soil erosion indicators IQIMDS (p 0.05), IQITDS (p 0.05) and SI (p 0.05) are suitable.