تاثير متقابل ساليسيليك اسيد و پليمر سوپرجاذب بر ويژگي هاي ريشه و اندام هوايي گياه ماش در شرايط خشكي

Interaction of salicylic acid and superabsorbent on root and canopy characteristics of Mung bean under drought stress

خشكي مهم ترين تنش محيطي محدودكننده توليد در گياهان زراعي است. از جمله روش هاي افزايش كارايي استفاده از آب در شرايط خشك، استفاده از مواد سوپرجاذب است، اگرچه، اسيد ساليسيليك نيز موجب افزايش مقاومت گياهان به تنش خشكي مي شود. براي بررسي اثرات متقابل ساليسيليك اسيد و سوپر جاذب بر برخي خصوصيات مورفولوژيك گياه ماش تحت تنش خشكي، آزمايشي به صورت فاكتوريل، در قالب طرح كامل تصادفي در سه تكرار در گلخانه تحقيقاتي دانشگاه رازي انجام گرفت. فاكتورهاي آزمايش شامل تنش خشكي در سه سطح(100%، 60% و 30% ظرفيت زراعي)، ساليسيليك اسيد در چهار سطح(0،250،500،750 ميكرومولار) و پليمر سوپر جاذب در سه سطح(0، 3/ 0 و 5 /0 درصدوزني) در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد كه اگرچه تنش خشكي سبب كاهش خصوصيات ريشه و اندام هوايي گياه ماش گرديد، اما كاربرد سوپرجاذب موجب افزايش آنها (به جزء وزن خشك ريشه) نسبت به شاهد شد. همينطور، ساليسيليك اسيد موجب افزايش معني دار اين پارامترها گرديد.