اثر نانوذرات دي اكسيد سيلسيوم و كيتوزان بر برخي پارامترهاي رشدي گندم

Effect of silicon dioxide and chitosan nanoparticles on some of wheta growth parameters

به منظور بررسي اثر نانوذرات دي اكسيد سيليسيوم (سيليس) و كيتوزان بر برخي پارامترهاي رشدي گياه گندم، يك آزمايش فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار مورد بررسي قرار گرفت. براي انجام آزمايش پس از كاشت بذور، سوسپانسيون نانوذرات سيليس و كيتوزان آماده شده به خاك و گياه در سه مرحله ي رشدي (پنجه دهي، طويل شدن ساقه و خوشه دهي) به صورت خاك مصرف و محلول پاشي مصرف گرديدند. نتايج نشان داد كه مصرف نانوذرات اثر معني داري بر سطح برگ، محتواي آب نسبي برگ، كلروفيل برگ، تعداد پنجه، ارتفاع ساقه و زمان خوشه دهي داشت. محلول پاشي نانوذرات موجب افزايش زمان خوشه دهي نسبت به روش ديگر شد. مصرف غلظت بالاي هر دو نانوذرات (60 و 90 پي پي ام) موجب بهبود معني دار ميزان صفات اندازه گيري شده نسبت به عدم مصرف نانوذرات شد. در مجموع بايد در مصرف انواع نانوذرات در مقادير و روش هاي مختلف توجه كافي مبذول نمود

A factorial experiment was performed based on a randomized complete block design in three replications to evaluate the effects of di SiO2 (silica) and chitosan nanoparticles (NPs) on some of growth parameters of wheat plants. Experimental procedure includes planting seeds and then prepared silica and chitosan NPs suspension added to them through soil and foliar application in three stages (tillering, stem elongation and heading). Results indicated that the use of NPs had significant effect on leaf area, relative water content (RWC), leaf protein, number of tiller, plant height and time of heading. Foliar application of NPs was increased time of heading as compared to the other method. Use of high concentration of both NPs (60 and 90 ppm) was significantly improved measured traits as compared to the control (No NPs). In general, selectivity in applications of NPs with different concentration and methods is essential.