تبيين جامعه شناختي خودسوزي زنان تركمن موردمطالعه شهرستان مراوه تپه استان گلستان

خود كشي به عنوان پديده اي رواني- اجتماعي ،موضوعي چند وجهي و ييچيده است كه در تشريح و تبيين آن بايستي علاوه بر عوامل زيستي و رواني به عوامل اجتماعي و فرهنگي توجه ويژه اي داشت. استدلال محوري مقاله اين است كه خودكشي از انگ هاي اجتماعي، ارزش ها و هنجارهاي سنتي حاكم بر جامعه روستايي شامل ناموس پرستي، تعصب هاي فردي و باورهاي مربوط به مذموميت رابطه عشقي قبل از ازدواج تأثير محسوس مي پذيرد. مقاله حاضر با هدف تبيين جامعه شناختي خودسوزي زنان تركمن به شيوه توصيفي – تحليلي با بهره گيري از ابزار پرسشنامه درشهرستان مراوه تپه استان گلستان انجام شده است.جامعه مورد مطالعه كليه زناني بوده اند كه اقدام به خودسوزي كرده اند اما بدليل محدوديت هاي موجود تعداد 50 نفر به عنوان جمعيت نمونه انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفته اند . يافته هاي اين مطالعه نشان مي دهد عوامل اجتماعي بيشتر از عوامل ديگر موجب خودسوزي زنان در اين منطقه مي گردد و دلايل اقتصادي كمترين علل و انگيزه افراد در خودسوزي در اين منطقه مي باشد.بر اساس نتايج تحقيق،از نمونه 50 نفري92 درصد( 46 نفر) به اجبار در ازدواج و88درصد( 44 نفر) به نقش دخالت خانواده همسر و تأثير آن ها در خودسوزي اعتقاد داشتند. اين نتايج نشان مي دهد كه بيشتر خودسوزي ها ريشه در خانواده، فرهنگ و عوامل اجتماعي دارد. آموزش مهارت هاي زندگي، اشاعه فرهنگ احترام به حقوق انساني وبويژه حقوق زنان، اصلاح الگو هاي ارتباط بين زن ومرد،اصلاح آداب و رسوم غلط اجتماعي درباره ي زنان و تقويت هويت اجتماعي زنان ازجمله راهكارهاي پيشگيري از خود سوزي زنان در اين منطقه مي باشد.