اديان و پيامبران در شاهنامه فردوسي

شاهنامه فردوسي مجموعه اي از معارف ارزنده ي بشري است دامنۀ اين معارف آن چنان گسترده است كه اين اثر بزرگ را از زمرۀ آثار هماسي محض فراتر برده و به دايره المعارفي وزين بدل كرده است ؛ كه شامل بسياري از عناصر تشكيل دهنده هويت ممتاز يك ايراني مسلمان است كه با خواندن آن خداشناس تر و بالمال خود شناس تر خواهد شد. فردوسي به عنوان يك شاعر شيعي توانسته اصول خاص آيين مسلمان و مكتب تشيع را كه همان نبوت خاصه، امامت، ولايت علي ابن ابي طالب و فرزندان او و اعتقاد به قيامت را بيان كرده و آن ها را مباني نظري كار خويش قرار داده و خواننده را به رعايت مباني ديني خود فرا خواند . او علاوه بر اين از اديان ديگر نيز چون زرتشت، مسيحيت و ... نيز از افرادي چون مزدك وماني كه به عنوان مصلح زمان خويش با مبارزات سياسي خود در تحقق حق تودۀ مردم بودند واقعيت دوران خود را منعكس مي كند در اين مقاله سعي شده است كه به طور اجمال درباره پيامبران الهي كه در شاهنامه آمده و نيز تعليمات اديان ديگر كه با شاهنامه پيوند دارد و در جنبش هاي سياسي آن روزگار دخالت داشته بحث شود.