تبيين يكي از دشواري‌هاي شاهنامۀ فردوسي

داستان سياوخش (سياوش) يكي از دل‌انگيزترين و در عين حال غم‌انگيزترين تراژدي‌هاي شاهنامۀ فردوسي است. پاكي، صداقت و مهرباني، در كنار عشق سوداوه (سودابه) به سياوش، تهمت زدن سودابه به او، جلاي وطن و مواردي از اين دست، يادآور قصۀ يوسف در قرآن است كه خداوند از آن به احسن‌القصص يادكرده‌است. در قسمتي از داستان سياوش با عنوان «گفتار اندر داستان عشق آوردن سوداوه بر سياوخش» - كه از قسمت‌هاي آغازين اين داستان بلند محسوب مي‌شود – بيتي وجود دارد كه شاهنامه‌پژوهان و شارحان شاهنامه به وجود ابهام، گنگي و تاريكي در مصراع دوم آن اذعان و هريك معنايي متفاوت از ديگران براي آن ارائه كرده‌اند. هدف پژوهش حاضر دستيابي به ضبط صحيح و معناي درستِ مصراع مورد نظر است. روش پژوهش توصيفي – تحليلي است و داده‌ها به روش كتابخانه‌اي و سندكاوي تحليل و بررسي شده‌اند. نتيجه نشان مي‌دهد كه هيچ يك از نسخ معتبر شاهنامه، ضبط درست بيت مورد نظر را به دست نداده‌است. در اين پژوهش ابتدا با در نظر گرفتن نسخه‌بدل‌ها صورت درست بيت و سپس با مراجعه به واژنامه‌هاي عمومي و تخصصي و توجه به بافت داستان و ابيات پيرامون آن، معني درست بيت ارائه شده‌است.