شهرسازي ايمن با تاكيد برضرورت پيوست زيست محيطي در بلند مرتبه سازي

امروزه از ديد كارشناسان محيط زيست و مديريت شهري در برنامه ريزي استراتژيك، در پروژه‌هاي شهري سه عامل مهم تصميم گيري در مكان يابي مناسب، برقراري بهينه سازي محيطي در انتخاب فرآيند و مدنظر قرار دادن ملاحظات زيست محيطي در كليه امور نقش اساسي دارند. هرشهري تجلي فضاي نظام‌هاي زيست محيطي، اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و كالبدي حاكم بر آن است. شهرمشهد نيز از اين تعريف مستثني نيست. روش تحقيق اين پژوهش به صورت توصيفي –تحليلي بوده و با بررسي اين پژوهش نشان مي دهد كه به طور مشخص انجام مطالعات ارزيابي اثرات زيست محيطي در مرحله امكان سنجي، مكان يابي و قبل از اجراي پروژه‌هاي عمراني در شهر به عنوان يكي از موثرترين روش‌هاي مديريتي در كاهش اثرات زيست محيطي و ابزاري در راه رسيدن به توسعه پايدار شهري بشمار مي رود، همچنين به تأثيرات منفي پروژههاي عمراني كه بدون ارزيابي زيست محيطي بويژه مرتفع سازي يا بلند مرتبه سازي، صورت گرفته است، پرداخته شده تا با ارائه راهكاري مناسب تأثيرات منفي پروژههاي عمراني را بر محيط زيست شهري و سلامت شهروندان كاهش داده و در جهت توسعه پايدار شهري گام بردارد. مهمترين بخش مديريت محيط زيست شهري در مسئله تراكم و بلند مرتبه سازي را مي‌توان در مواردي همچون تعهد و خط مشي شفاف زيست محيطي، برنامه ريزي لازم در جهت شناسائي جنبه‌هاي زيست محيطي، اجراي به موقع، ارزيابي و سنجش از عملكردها، بازنگري و بهبود مستمر به امور جستجو نمود.