ارزيابي و تحليل آماري ميزان ايمني گذرگاه هاي همسطح عابر پياده در مشهد مقدس

پياده روي به عنوان يكي از مدهاي پايه اي حمل و نقل همواره بخش عمده اي از سفرهاي درون شهري را به خود اختصاص مي-دهد و به همين جهت طراحي و اجراي ايمن مسيرهاي پياده روي به خصوص در مكان هايي كه عابرين پياده وارد تداخل با وسايل نقليه موتوري مي شوند، از اهميت فوق العاده اي برخوردار است. متاسفانه در داخل شهرها وقوع تصادفات بين عابرين پياده و وسايل نقليه موتوري، به هنگام عبور از عرض راه هاي شرياني درجه دو فراواني بالايي دارد كه مي تواند به دلايل مختلف از جمله عدم توجه كافي در اجراي ايمن و مكان يابي نامناسب گذرگاه هاي همسطح عابرين پياده باشد. مسيرهاي عابرين پياده بايد مطابق با نيازها و ويژگي هاي خاص افراد سالم و يا ناتوان و بر اساس آئين نامه هاي معتبر مصوب، طراحي و اجرا شوند. اين مقاله به بررسي آماري ميزان ايمني گذرگاه هاي عرضي همسطح عابرين پياده سطح شهر مشهد بر اساس ميزان انطباق وضع موجود آنها با معيارهاي ايمن سازي اشاره شده در دستورالعمل ها و آئين نامه هاي معتبر طراحي راه هاي شهري، مي پردازد. به اين منظور داده هاي مرتبط با معيارهاي آئين نامه اي ايمن سازي گذرگاه ها براي مجموعه منتخبي از راه هاي شرياني درجه دو در سطح شهر مشهد برداشت شده است. تحليل داده هاي جمع آوري شده نشان مي دهد عواملي مانند عدم مناسب سازي ورود و خروج عابرين از پياده رو به گذرگاه، عدم اجراي سامانه صندلي چرخ دار در ميانه و تداخل ناشي از عبور غير مجاز موتور سيكلت ها از گذرگاه ها و عدم مكان يابي مناسب و تنظيم عبور عابرين پياده از گذرگاه ها، عمده ترين مشكلات ايمني عابرين پياده در گذرگاه هاي همسطح را تشكيل مي دهد. همچنين در انتها برپايه نتايج اين تحقيق، پيشنهادهايي در راستاي بهبود و ارتقاء سطح ايمني گذرگاه هاي عابرين پياده پيشنهاد شده است.