امكان سنجي برنامه ريزي كاربري زمين با تكنيك سناريويي نويسي نمونه موردي: شهر فيض آباد، خراسان رضوي

برنامه ريزي شهري را ميتوان فرايندي رو به رشد در نظر گرفت كه در پي آن شيوه هاي مديريتي كاربري زمين از گذشته تا حال بدنبال بهبود وضعيت برنامه ريزي در آينده بوده است. با ظهور تغييرات سريع و وسيع در فن آوري، اقتصاد، سبك زندگي، افزايش نامعلومي، عدم اطمينان و در نهايت نگراني از آينده نزديك و دور ضرورت آمادگي و مقابله با رويدادهاي آينده شهر ها در قالب اتخاذ رويكردي مناسب بيش از پيش احساس مي شود. شهر فيض آباد با جمعيتي در حدود 20 هزار نفر اقتصاد آن بر پايه كشاورزي است كه بسياري از مشكلات موجود آن در خصوص موضوع كاربري زمين از جمله افزايش غافل گيري در برنامه ريزي، پيش بيني هاي نادرست و عدم تاثيرگذاري مثبت در رويداد هاي آينده، به علت عدم شناسايي مسائل تاثير گزار ناشي از تسلط تفكر برنامه ريزي سنتي است كه در نهايت منجر به ناكارآمد بودن برنامه ريزي در حوزه كاربري زمين شده است. روش تحقيق در پژوهش حاضر بر حسب نوع روش، توصيفي- تحليلي، و از لحاظ نوع هدف كاربردي است. چارچوب برنامه ريزي كه در اين مطالعه براي آن استفاده شده است با عنوان چارچوب برنامه ريزي سناريويي كاربري زمين شناخته مي شود كه در زمره روش هاي آينده پژوهي است و مي تواند باعث افرايش تحقق پذيري طرح هاي برنامه ريزي كاربري زمين شود. بدين ترتيب با ايجاد يك چارچوب مدل سازي شده برنامه ريزي شهري بر اساس داده هاي اطلاعات كالبدي،زيست محيطي، اقتصادي و اجتماعي شهر فيض آباد با استفاده از تكنيك تاپسيس به انتخاب سناريوي برتر اقدام شده است نتايج تحقيق نشان مي دهد كه سناريوي حفاظت بيشترين امتياز را به خود اختصاص داده است و به عنوان سناريوي منتخب مي تواند مبناي برنامه ريزي كاربري زمين قرار مي گيرد.