تأثير بزرگراه هاي شهري در امنيت كاربري هاي مسكوني پيرامون (نمونه موردي: بزرگراه امام علي (ع) مشهد)

امنيت به عنوان يكي از نيازهاي اساسي شهر با گسترش روند شهرنشيني و افزايش تراكم جمعيتي اهميتي مضاعف يافته است. يكي از ضرورت هاي پيدايش و تداوم شهر، آرامش و آسايشي است كه انسان شهرنشين از سكونت در چنين فضايي بدست مي-آورد. در اين مقاله سعي بر آن است كه به تأثير بزرگراه هاي شهري در امنيت كاربريهاي مسكوني پيراموني پرداخته شود. بطوري كه در ايجاد امنيت بزرگراه ها عوامل متعددي تاثيرگذار مي باشند كه ميزان فاصله بزرگراه ها از كاربري هاي مسكوني شاخص ترين عامل به وجود آورنده ي امنيت است. امنيت كاربري ها در ايجاد بزرگراه ها به عنوان مهمترين و زيربنايي ترين اصل در تدوين استراتژي توسعه ي بزرگراه ها در جهان به شمار مي آيد. ميزان فاصله ي بزرگراه ها از كاربري ها و امنيت در يك ارتباط تنگاتنگ مي باشند و شهروندان با وجود امنيت مي توانند در كاربري هاي مسكوني اطراف آن ساكن شوند. عليرغم اهميت اين موضوع، اما همواره بسياري از بزرگراه ها با مشكل ناامني رو به رو هستند. يكي از عمده ترين دلايل حل نشدن اين مشكل در بزرگراه ها مي-تواند بي توجهي به كاربري هاي مسكوني و شهروندان آن منطقه باشد كه در اين صورت بدون در نظر گرفتن امنيت اجتماعي و فردي در بزرگراه ها، امنيت كامل در جامعه ايجاد نمي شود. روش انجام اين پژوهش، توصيفي-تحليلي است و گردآوري داده ها به كمك دو تكنيك مطالعات اسنادي- كتابخانه اي و برداشت هاي ميداني از طريق ابزارهاي مشاهده و تكميل پرسشنامه با حجم نمونه اي 383 نفر از شهروندان پيرامون بزرگراه امام علي (ع) مشهد انجام گرفته است. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي دهد كه شهروندان خواهان امنيت بيشتر در محدوده مي باشند تا بتوانند در امنيت كالبدي و اجتماعي مناسب به زندگي روزمره ي خود ادامه دهند.